Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Ένα αίτημα ρε παλικάρια


Τι είδους κοινωνική εξέγερση είναι αυτή που χαρακτηρίζεται από την παντελή απουσία πάγιων αιτημάτων; Διεκδικείστε κάτι ρε παιδιά. τι σας βγάζει έξω; τι σας ωθεί να κάψετε το δέντρο; τι ζητάτε; Τι ... λείπει από τη ζωή σας; Πλέον τα πράγματα φτάνουν σε οριακές καταστάσεις σύγκρουσης - οι μηδενιστικές ανησυχίες του Αλαβάνου και οι νεανικές επιπολαιότητες του Αλέξη Τσίπρα αναπαράγουν μίσος σε ψυχές άβγαλτες, αμόρφωτες, απαίδευτες. Η σημερινή αναφορά του Χρ. Γιανναρά στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ως ναζιστικό κόμμα, πέρα από την προφανή υπερβολή της, κρύβει μία αλήθεια - ότι ψέμα, συκοφαντία κι άρνηση πρεσβεύει αυτό το κίνημα. Πού είναι η πρόταση; Πού είναι το αίτημα;

Συντηρητικοποιώ τη στάση μου ως ένδειξη άμυνας σε μία απόλυτα μηδενιστική μορφή αγώνα που καταστρέφει πλέον την εικόνα της Ελλάδας. Και πρέπει να μιλήσουμε ξεκάθαρα: αξίες παιδιά, αυτές σας λείπουν. Σίγουρα είναι υποχρέωση της κρατικά παρεχόμενης παιδείας να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά οι αξίες μαθαίνονται στο σπίτι, στην οικογένεια. Σε ποιά οικογένεια; Στη διαλυμένη; Στην απούσα; Στην αντικατασταθείσα με φιλίες; Βλέπω γονείς φίλων, νέους δικούς μου φίλους που είναι γονείς, νέα ζευγάρια. Κάθε μέρα έχουν ανάγκη να ταλαιπωρούν τη βιοτή τους σε αχρείαστες συναθροίσεις. Που χρόνος για ενδοσκόπηση; Πού χρόνος για μελέτη; Θα βγεις με φίλους και θα πεις τι; Για την Μελέτη; Μία γνώμη, ένα άρθρο, μία άποψη σου πως θα τη διαμορφώσεις.

Αβασάνιστα καταπίναμε τρία έτη τώρα τον μύθο των 700 ευρώ. Τα μηδενιστικά Μ.Μ.Ε. διαμόρφωσα με υπερβολές μία κατάσταση που πλέον έχει ξεφύγει από τα όρια της υποκρισίας. Ποιός αλήθεια ξεκίνησε τη ζωή του και είχε όλες τις ανέσεις; Ποιοί μας έμαθαν να θεωρούμε δεδομένο ότι όλα είναι αυτονόητα; Η εννοια της θυσίας, της οικονομικής στέρησης που χαλυβδώνει χαρακτήρα χάθηκε από την Ελλάδα, από γονείς που καταπιέζονταν από δικά τους σύνδρομα κατωτερότητας και θέλησαν άκοπα να προσφέρον το παν στα παιδιά τους. Συγγνώμη, αλλά εδώ η Ευρώπη παρουσιάζεται μακράν πιο ευέλικτη - σε αγαπάμε, σε πονάμε, αλλά από τα 17 πρέπει σιγά σιγά να συνειδητοποιείς την ανάγκη να τα φέρνεις μόνος σου βόλτα.

Λείπει ξεκάθαρα πλέον από την ελληνική πολιτική σκηνή ο ηγέτης. Ο άνθρωπος που θα μιλήσει καθαρά: Σε ένα κράτος που οι πολίτες του το μισούν, το έχουν γραμμένο στα ... κατάστιχα, σε ένα φτωχό κράτος που δεν παράγει τίποτε, δεν μπορεί να υπάρχει πλούτος. Σε ένα κράτος που βασίζεται μόνο στις υπηρεσίες, που δεν εξάγει, που δεν έχει ορυκτά καύσιμα, που αυτοκαταδικάζεται στο όνομα περιβαλλοντικών ευαισθησειών να μη χρησιμοποιεί το λιγνίτη του (μην παραμυθιαζόμαστε με την πράσινη ενέργεια - η Ελλάδα σε επίπεδο διοξειδίου του άνθρακα ακόμα δεν θεωρείται μολυντής στην ευρώπη, όλα τα περιβαλλοντικά ζητήματα, όπως κατέδειξε κι η πρόσφατη συνάντηση στο Πόζναν είναι ένα βιομηχανικό trade off από το οποίο η αποβιομηχανοποιηένη Ελλάδα απλά απουσιάζει), θα πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα λίγα. Με αξιοπρέπεια, αλλά με σαφώς λιγότερα από ότι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία (αν κι εδώ έρχονται ανακατατάξεις μετά την πρωτοφανή οικονομική αποτυχία τυ σοσιαλιστή Θαπατέρο), η Αγγλία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήλθε για να εξισώσει τα κράτη-μέλη σε επίπεδο μισθών. Δεν είναι ο ρυθμός ανάπτυξης, δεν είναι οι δείκτες απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων, είναι ξεκάθαρα η παράλυτη, ευνουχισμένη οικονομική μας πραγματικότητα. Για αυτό και πρέπει να επενδύσουμε αλλού, εκεί που οι πρόγονοί μας αρίστευαν: στην επιστήμη, στις τέχνες, στον ορθό λόγο.

To mea culpa του Καραμανλή ήταν ψεύτικο. Ήταν εξόφθαλμα στημένο για τον φακό της κάμερας, για την εντύπωση. Γιατί και τώρα δεν πιστεύει ότι έκανε κακό με όσα έγιναν με το Βατοπέδι. Και συμφωνώ: πέρα από τον επηρεασμό δημόσιων λειτουργών (σαφώς κι είναι ποινικό αδίκημα, αλλά εν προκειμένω είναι το δέντρο), η ανοησία στο Βατοπέδι είναι η μυστικοπάθεια. Θες κύριε Καραμανλή, Ρουσόπουλε και Σια, να επιδοτήσεις με κρατικούς πόρους το Μοναστήρι; Κάνε το φανερά, τι κρύβεσαι; δεν θες να σε αποκαλέσουν τσιράκι της Εκκλησίας; Τιμή σου και καμάρι σου άμα θες να τους βοηθήσεις. Μου φαίνεται τόσο γελοίο απλά να έγιναν όλα για να πάρει τα συμβολαιογραφικά δικαιώματα η Πελέκη. Αν δεν υπάρχει χρηματοδότηση της Νέας Δημοκρατίας από την off shore του Βατοπεδίου, τότε απλά πρόκειται για την πιο ηλίθια περίπτωση πολιτικής αυτοκτονίας.

Τον ψέγω τον Καραμανλή για ένα πράγμα: Γιατί δε βγαίνει να μιλήσει με ουσία και να προτείνει κάτι νέο. Παρατηρείται μία γενικευμένη και ομαδική παραίτηση πασών των κρατικών λειτουργών. Τι οδήγησε σεο να καταστούν απλοί διαχειριστές της εξουσίας αυτοί που υποσχεθήκανε επανίδρυση του Κράτους; Αυτή η φράση με το αβέβαιο περιεχόμενό της έγινε σύνθημα στα χείλη πολλών Ελλήνων, ήταν ένα όραμα. Είχε τη δυναμική (την τύχη μου) ο Καραμανλής να φέρει αλλαγές. Αλλά κάπου κόλλησε... και έκτοτε δυσκολεύεται να κινηθεί. Πρέπει να μιλήσει κάποιος γενναία: Αλλαγή πλεύσης για τη χώρα, επενδύουμε πλέον σε άλλα μεγέθη, σε άλλους σκοπούς. Δεν είναι θέμα φυσικής επιβίωσης, είναι ζήτημα εθνικής αναγέννησης.

Αν αγαπάς τη χώρα σου. Αλλιώς, αν από αυτή και μόνο τη φράση βγάζει σπυράκια το διεθνιστικό προσωπείο σου, που καθημερινά το περιποιείσαι με τόσες κρέμες φίλε του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δεν έχει νόημα καν να μιλάμε. Πλέον η άρνηση της ελληνικότητας, το κάψιμο της σημαίας δικαιολογείται. Καλά, οι συνδικαλισμένοι εκπαιδευτικοί ούτως ή άλλως από χρόνια θωρούνται ανίκανοι να εμπνεύσουν το οτιδήποτε. Από πότε θεωρείται ώριμος πολίτης όμως ο χαϊδεμένος των Μ.Μ.Ε. 16χρονος; Έβλεπα τον Αυτιά και λοιπούς δημοσιογράφους να βγάζουν φάτσες emo στη τηλεόραση προσπαθώντας να εξηγήσει τη τάση. Ρωτούσε αλλά απάντηση δεν έπαιρνε. Μία διάχυτη ευαισθησία, μία μόδα. ΜΟΔΑ! Τελικά κι αυτό το κίνημα τα ίδια είναι: είναι μόδα να είσαι αντιεξουσιαστής και αν η αστυνομία σε αρπάξει όταν πετάς πέτρες και καταστρέφεις την περιουσία που δε σου ανήκει ξαφνικά μετατρέπεσαι σε 15χρονο ανυποψίαστο παιδί... το πιο αστείο στιγμιότυπο από τα ελληνικά κανάλια ήταν αυτό που έδειχνε ένα παιδί να πετάει πέτρες, να ξεμένει τελευταίο όταν γίνεται εφόρμηση αστυνομικών (όχι ΜΑΤ, των μπλε) να τον πιάνουν κι αυτό να μυξοκλαίει λέγοντας ότι είναι μικρός και πρέπει να τον αφήσουνε. Αυτό το αγωνιστικό σθένος, αυτή η πρεμούρα να αποφυλακιστούν άμεσα όλοι οι συλληφθέντες. Όποιος είναι αντιεξουσιαστής δεν έχει πρόβλημα με τη φυλακή - την αρνείται, δεν του καίγεται καρφί. Όποιος όμως απλά κάνει το εφήμερο κέφι του, παρασυρόμενος από τα σχέδια άλλων, αυτός θα κάνει ωραία και καλά τις διακόπες του στην ευρώπη με τους νεόπλουτους γονείς του και μετά θα επιστρέψει να αγωνιστεί με το καινούριο έτος. Αλήθεια, ποιά Χριστούγεννα σταματάνε έναν αναρχικό; Αφού δεν πιτεύουν στον Χριστό, τον θεωρούν μορφή υποδούλωσης. Γιατί αποσύρονται;

Πάντα είχα τη τύχη να με εκλέγουν οι συμμαθητές μου στα 15μελή συμβούλια Γυμνασίου και Λυκείου. Την περίοδο που φοιτούσα στη Β' και στη Γ' Λυκείου επικρατούσε και πάλι αναβρασμός στα Λύκεια με το νόμο Αρσένη. Καιροί πολωμενοι κι εκείνοι, με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να νέμεται αυταρχικά την εξουσία σκορπώντας απογοήτευση σε πολλούς νέους. Δεν το κρύβω, σαν 17άρης δεν είχα καμία διάθεση να κατέβω ξανά για 15μελή και ανοησίες, αφού οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονταν από την μειοψηφία των παιδιών που κινητοποιούνταν από τη ΚΝΕ και τα σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Μου το ζήτησε ο Λυκειάρχης του σχολείου να κατέβω και να πάρω και φίλους μου για να δημιουργήσουμε μία ομάδα ανάσχεσης στο κύμα των καταλήψεων. Με μισή καρδιά κατέβηκα. Και με μισή καρδιά ασχολήθηκα. Συνελεύσεις ανούσιες, τραμπουκισμοί, κλείσιμο σχολείου από παιδιά χωρίς καμία εξουσιοδότηση, απλοί θεατές, καμία πραγματικά δημοκρατική διαδικασία (τα ίδια και χειρότερα, ειρήσθω εν παρόδω, στις φοιτητικές γενικές συνελεύσεις, όπου πάντα τα ΕΑΑΚ πλειοψηφούν σε σχολές όπως η Νομική Αθηνών που βγάζει κάθε χρόνο ΔΑΠ με περισσότερο από 45%). Με αίτημα: Κάτι συνθήματα για τον Αρσένη, ένα αξιοπρεπέστατο πολιτικό από το χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που ξεχώριζε για το ήθος του και το χαμηλό και συναινετικό προφίλ του. Το αποτέλσμα: ο νόμος πέρασε, όλοι όσοι διαμαρτυρονταν έκαναν κανονικότατα χρήση των ευεργεσιών του νόμου (όπως η ρύθμιση του 10%, μίας καινοτομίας που πραγματικά έδωσε δυνατότητα σε πλήθος παιδιών να έχουν μία δεύτερη ευκαιρία).

Μακάρι να διαψευστώ. Μακάρι αυτός ο αγώνας να βγάλει κάπου, να προβληθούν αιτήματα ουσίας, να ζητηθεί η αποεξεταστικοποίηση του Λυκείου, να ζητηθεί η στήριξη του καθηγητή, να προταθεί η επαναφορά επιθεωρητών που τους ανίκανους θα τους δείχνουν την πόρτα της εξόδου ή, στην καλύτερη, μία θέση άνευ χαρτοφυλακείου στη Δευτεροβάθμια. Εδώ έξω υπάρχει μία άλλη Ελλάδα, μία άλλη νεολαία. Κάποιοι αποφάσισαν πως θέλουν να μείνουν για πάντα έξω, να ακολουθήσουν το όνειρό τους. Άλλοι, όπως εγώ, απλά εφοδιάζομαστε για να επιστρέψουμε. Προσωπικά λόγω μίας υποανάπτυκτης και υποσυνείδητης αίσθησης χρέους που νιώθω. Χρέος σε μένα, στην οικογένεια μου, στην πόλη μου, στο τόπο μου. Να εργαστώ αθόρυβα, με αξιοπρέπεια και με τα λίγα, αλλά με αξίες. Με αγάπη. Όχι καλομαθημένος, όχι με ακριβά αμάξια. Ότι έβγαλά δουλεύοντας τρία χρόνια με μεγάλη χαρά το έδωσα για να σπουδάσω λίγο ακόμα. Πραγματικά μου κάνει εντύπωση η αποθέωση της μετριότητας, η εξευτέλιση κάθε είδους κινήτρου. Κάτι ανώτερο βρε παιδιά από μία τσάντα γνωστού οίκου, από ένα μπλουζάκι, από ένα εξοχικό, από το newgreek dream (το όραμα του νεοελληναρά). Κάτι για την ποίηση, για τον πολιτισμό, για την ευαισθησία, για το ήθος. Πείτε κάτι νέο. Αγγίξτε τις καρδιές μας. Όλων μας. Βουβή η ελληνική κοινωνία, τώρα καταλαβαίνει (;;;) πως η αφαίρεση κάθε έννοιας ηθικής και συστολής από την καθημερινότητα των παιδιών οδηγεί στη τυφλή βία. Γιατί δε στραφήκτε κατά των κομμάτων; Γιατί δεν κάψατε χ. Τρικούπη και Ρηγίλλης; Μία πειστική απάντηση - Κάτι...

Οι εξεγέρσεις του '60, προπομπός της μεταπολίτευσης (μέσα από την οδυνηρή εμπειρία της δικτατορίας) είχαν κεντρικό σύνθμα το 1-1-4. Μιλούσαν για την ακροτελεύτεια διάταξη του τότε ισχύοντος συντάγματος, η οποία με το ίδιο νόημα βρίσκεται αποτυπωμένη και στο άρθρο 120 του δικού μας Συντάγματος. Κάνει λόγο για το δικαίωμα στην αντίσταση, την υποχρέωση κάθε Έλληνα να αντισταθεί στην επιχειρούμενη ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αν ήμουν οργανωμένος σε πολιτική νεολαία, ειδικά στη νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή την ΟΝΝΕΔ, θα έβγαινα με πλακάτ στους δρόμους, απέναντι στις πορείες των κόκκινων πανό, με βασικό σύνθημα 1-2-0. Απουσιάζει όμως η νεολαία των κυβερνητικών κομμάτων. Είναι άλλωστε κι αυτή κοιμισμένη στην αφασία του star system κι απλά ονειρεύεται τη θέση.

ΒΑΛΤΕ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΓΑΜΩΤΟ... ΜΗΝ ΠΕΘΑΙΝΕΤΕ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΙ. ΣΗΚΩΘΗΤΕ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΤΕ ΚΑΤΙ - ΙΣΩΣ Ο SANTA ΝΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΣΕΙ

11 σχόλια:

  1. Θα πρέπει να δούμε με ψυχραιμία τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φυσική εξέλιξη, το φυσικό αποτέλεσμα πολύ συγκεκριμένων πρακτικών πολιτικών που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία και στο κράτος. Υπάρχει, όμως, και ένα τεράστιο κενό στο κράτος και στην πολιτική. Δηλαδή, είναι φανερό ότι από δεκαετίες τώρα η πολιτική δεν υπηρετεί το κράτος, δεν χρησιμοποιεί το κράτος για να υπηρετήσει την κοινωνία, αλλά συνιστά εντελώς συντεταγμένες οργανωμένες ομάδες συμφερόντων οι οποίες επιδιώκουν την εξουσία για σκοπούς φανερά ιδιοτελείς, γι' αυτό και δεν μπορούν να λυθούν τα κεντρικά προβλήματα του κοινωνικού βίου".

    "Η υγεία, η παιδεία, το ασφαλιστικό, η δημόσια τάξη. ο εκβιασμός του κοινωνικού συνόλου από το λεγόμενο "κρατικό συνδικαλισμό", ο συνδικαλισμός του δημόσιου τομέα. Αυτά τα πολύ βασικά, τα πελώρια, τα στοιχειώδη προβλήματα η πολιτική επί δεκαετίες και με διαφορετικές κυβερνήσεις δεν μπορεί να τα λύσει. Από εκεί και πέρα τα πράγματα παίρνουν έναν χαρακτήρα ανεξέλεγκτο. Θα πρέπει να σας ομολογήσω ότι αυτό που με πανικοβάλλει στην κυριολεξία δεν είναι τα όσα συμβαίνουν, είναι τα όσα λέγονται".

    "Αυτό που γίνεται αυτό τον καιρό στα τηλεοπτικά κανάλια, στον Τύπο και γενικά στον δημόσιο λόγο είναι εφιαλτικό. Τέτοια σύγχυση, τέτοιες παρανοήσεις, τέτοιες διαστροφές της πραγματικότητας, τέτοια τέλεια απουσία αξιολογικών ιεραρχήσεων.. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, πιθανώς το πιο κραυγαλέο: Το πανό που ανέβηκε στον βράχο της Ακρόπολης έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τη συνολική καταστροφή της οικονομίας που συνέβη στα αστικά κέντρα με τις πυρπολήσεις των καταστημάτων, διότι δείχνει πλέον ότι είμαστε εθελόδουλοι. Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε μια κατοχή οποιασδήποτε ιδεολογικής μειονότητας η οποία κατορθώνει να απαντλήθεί με την βία. Θυμίζει μέρες του 1933 στην Γερμανία".

    Θα είμαστε έρμαια πλέον δυναμικής μειοψηφίας, η οποία έχει αποδείξει ότι έχει συμπεριφορές Ναζί.
    "Υπάρχει συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα και συγκεκριμένη ιδεολογική παράταξη που συμπεριφέρεται στην Ελλάδα σήμερα με νοοτροπία Ναζί, πρέπει να το πούμε έξω από τα δόντια. Πέστε μου ποιος άλλος θα τολμούσε να κρεμάσει αφίσες στο Βράχο της Ακρόπολης, να μπει μέσα στον σταθμό της τηλεόρασης και να βγάλει πανό την ώρα των ειδήσεων; Δεν υπάρχει πια τίποτα, καμία αντίσταση κοινωνική σε αυτά τα φαινόμενα".

    ". Η παραποίηση και η αλλοτρίωση της πραγματικότητας τρομάζει. Λέμε (και βάζουμε στο μυαλό των παιδιών) ότι πρόκειται για εξέγερση της νεολαίας, πράγματα που τα παιδιά ούτε υποψιάζονται να τα σκεφτούν. Διαβάζουν άραγε σήμερα τα παιδιά των 15 και 16 χρονών εφημερίδα; Έχουν ιδέα από τη διάλυση του πολιτικού συστήματος, την κατάρρευση του; Έχουν επίγνωση της πραγματικότητας που συντελείται εδώ και μερικά χρόνια στον Ελλαδικό δημόσιο χώρο; Αλλά επιτέλους εάν ήταν εξέγερση - που πραγματικά θα την ευχόμουν με όλη μου την καρδιά-, αυτή η εξέγερση θα πήγαινε πριν από κάθε τι άλλο στα γραφεία των κομμάτων και θα τα θρυμμάτιζε. Θα έμπαινε μέσα στην Βουλή και θα την θρυμμάτιζε, όχι στα μαγαζιά των ανθρώπων οι οποίοι δουλεύουν να βγάλουν το ψωμί τους. Δεν είπε ούτε ένας άνθρωπος ότι πίσω από κάθε τέτοιο μαγαζί υπάρχουν δύο, πέντε, δέκα, σαράντα άνθρωποι βιοπαλαιστές όχι ιδιοκτήτες. Οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι χάνουν το ψωμί τους και δε μιλάει κανείς. Συνεπώς για ποια εξέγερση μιλάμε; Ας πούμε για περίπατο να κάνουμε το χαβαλέ μας! Γιατί αυτή η ευκολία να σπάσουμε το κάθε τι; Το αυτοκίνητο του φουκαριάρη, του μεροκαματιάρη που το απέκτησε ποιος ξέρει πως, να του το κάψουμε και να θρυμματίσουμε την βιτρίνα και να λεηλατήσουμε το εμπόρευμά του;"

    " Λέω το αυτονόητο: Εάν λειτουργούσε κράτος, θα έπρεπε να προστατευτεί η περιουσία των πολιτών και η δημόσια τάξη. Αλλά δεν υπάρχει κράτος. Η ανικανότητα της κυβέρνησης είναι ανατριχιαστική. Αλλά ας μη μιλάμε μόνο για ανικανότητα. Γιατί η ανικανότητα είναι το άλλο μισό της ασυνειδησίας της λεγόμενης αντιπολίτευσης. Όταν μπροστά σε μια τέτοια κοινωνική κατάσταση η αντιπολίτευση δεν κοιτάει τίποτα άλλο, δεν μπορεί να συζητήσει τίποτα άλλο παρά μόνο την επανεκλογή της, ή την άνοδό της στην εξουσία έμμεσα με εκλογικές συνεργασίες. Όταν ακόμα και μέσα σε αυτή την κατάσταση τα μικρά κόμματα προβάλουν ως Αριστερά την πλέον αντικοινωνική και ριζικά αντικοινωνική πολιτική. Εγώ ξέρω- αν δεν έχω παραφρονήσει-, ότι Αριστερά σημαίνει κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες, αντίσταση στην ατομική αυθαιρεσία του κέρδους της ιδιοτέλειας, αντίσταση στην πλεονεξία των οργανωμένων συμφερόντων των συνδικάτων του συμφέροντος".

    "Δεν είναι θέμα δεοντολογίας τι πρέπει να κάνει η Αριστερά. Πρέπει να κάνει αυτό που είπε ο κ. Κύρκος. Να πάψει να λέγεται Αριστερά. Δεν έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί αυτό το όνομα. Αριστερά σημαίνει μια ανιδιοτέλεια, ακραία ανιδιοτέλεια που έφερε τους ανθρώπους μέχρι να στηθούν στον τοίχο για τα ιδανικά τους. Αριστερά δεν σημαίνει η προστασία κάθε γκρουπούσκουλου, το οποίο οργανώνεται για να υπερασπίσει τα συμφέροντά του ή για να κάνει επιτέλους το χαβαλέ του ή το κομμάτι του. Αριστερά δεν σημαίνει να χαϊδεύουμε τα αυτιά της βίας. Εδώ πέρα πρόκειται για ένα φαινόμενο για το οποίο δεν φταινε κάποιοι περιθωριακοί, το φαινόμενο αυτό εμπνέεται από τις δηλώσεις των πολιτικών, συγκεκριμένων πολιτικών, συγκεκριμένων κομμάτων και η κοινή γνώμη δεν τα αποδοκιμάζει".

    Πόσο χλευάστηκε η κατάργηση της ομοιόμορφης ενδυμασίας
    "Σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων αισθάνεται ότι έχει μεταβληθεί σε μειοψηφία, ότι βρίσκεται υπό κατοχή. Υπάρχουν δυναμικές μειοψηφίες οι οποίες επιβάλλουν την θέλησή τους με το έτσι θέλω. Δεν λειτουργεί πουθενά όρος και αρχή δημοκρατίας, να μπορεί να εκφραστεί ο κόσμος. Βέβαια αυτά είναι το αποτέλεσμα της κατάρρευσης των δυο μεγάλων κομμάτων, δηλαδή ενός πολιτικού αδιεξόδου εμφανέστατου και αν αυτή τη στιγμή η κυβερνητική παράταξη δεν αφυπνιστεί να θέσει θέμα αρχηγού, να δηλώσει την ανικανότητα που επέδειξε μέχρι τώρα η κυβέρνηση και να αναζητήσει εσωτερική της ανασυγκρότηση στον ένα χρόνο που της μένει τότε αυτή η μειονότητα που σήμερα εμφανίζεται σαν στρατός κατοχής θα αποτελέσει την μόνη πρόταση. Εάν καταρρεύσει η σημερινή κυβέρνηση, που έχει ήδη καταρρεύσει, χωρίς δυνατότητα εναλλακτική, εσωτερική μέσα από αυτό το κόμμα που κυβερνά όποιο και αν είναι ας είναι σάπιο, εάν δεν δείξει ικανότητες εσωτερικής ανασυγκρότησης θέτοντας θέμα αρχηγού, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο για πολλές δεκαετίες".

    "Και τα δύο μεγάλα κόμματα κατέστρεψαν την παιδεία αυτού του τόπου. Σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα με τα σχολιαρόπαιδα τα 10χρονα που πετροβολάνε "μπάτσους, γουρούνια δολοφόνους", αυτό είναι η κατάληξη μιας συγκεκριμένης εκπαιδευτικής πολιτικής η οποία ξεκίνησε από πολύ συγκεκριμένα μέτρα δήθεν εκσυγχρονισμού της παιδείας και κατέληξε σε αυτό το μπάχαλο που ζούνε σήμερα τα σχολειά. Το σχολείο έχασε πλέον τον ασκητικό του χαρακτήρα. Έμαθε αυτά τα παιδιά ότι στο σχολειό δεν ετοιμάζεσαι να γίνεις πολίτης, δεν μετέχεις ως άσκηση σε μια κοινότητα όπου εκπαιδεύεσαι να μετάσχεις αύριο κρίσεως και αρχής, αλλά είσαι αυτόνομος πολίτης ήδη, είσαι μαθητικό κίνημα. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το έγκλημα να βιάζεις και να ασελγείς τις ψυχές των παιδιών, διαστρέφοντας τη συνείδησή τους ότι από τα δέκα τους χρόνια είναι συνδικαλισμένα σε κίνημα; Αυτά είναι εγκλήματα κοινωνικά πελώρια, ανατριχιαστικά".

    "Να σας θυμίσω πόσο χλευάστηκε η κατάργηση της ομοιόμορφης ενδυμασίας. Και δεν εννοώ βέβαια ούτε κουρέματα, ούτε στολές, ούτε πηλίκια. Εννοώ ένα ίδιο πουλόβερ και ένα ίδιο παντελόνι... Είναι η ισχυρότερη εμφάνιση δημοκρατίας μέσα στα σχολειά. Το κατάργησαν το ΠΑΣΟΚ και άρχισαν αμέσως τα παιδιά να συναγωνίζονται ποιο θα φορέσει το τάδε σινιέ ρούχο και το τάδε σινιέ παπούτσι...".

    "...Σήμερα το πλήθος των γονιών, η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών δεν μπορεί να μιλήσει για τα σχολειά. Μιλάνε οι συνδικαλισμένες μειονότητες και επιβάλλουν ετσιθεληκά. Το παιδί να νιώθει ότι το σχολειό είναι αντίπαλος, εχθρός και να κάνει κατάληψη στο σχολειό του, στον χώρο της ζωής του κάθε μέρα. Και αυτό το ίδιο παιδί βγαίνει και κλείνει, αποκλείει τους κεντρικούς δρόμους και εκβιάζει βασανιστικά τους πολίτες για να πετύχει το αίτημά του".

    "Χρειαζόμαστε έναν Πούτιν. Χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο ο οποίος να είναι ηγέτης και να βγει να μιλήσει με πόνο σε αυτό τον λαό. Να καταλάβει ο λαός ότι υπάρχει επιτέλους ένας άνθρωπος ο οποίος πονάει αυτό τον τόπο, ο οποίος θέλει να υπηρετήσει αυτό τον τόπο από όπου και αν είναι, από όπου και αν προέρχεται αλλά να είναι ανιδιοτελής και να επιστρατεύσει κοινωνικές δυνάμεις και να στήσει μια κυβέρνηση για να διακονήσει το λαό".
    Απόσπασμα από συνξένετευξη του.Χρ.Γιανναρά.
    Στυλιανέ ένα σχόλιο
    Ο Αιγινητείου
    Νικόλαος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακόμα κάτι?
    Τι είναι αριστερά?
    Τι είναι εξέγερση?
    Αν ήταν πραγματική εξέγερση γιατί δεν πάνε στα κόμματα?Γιατί δεν πάνε στην Βουλή, αλλά πάνε και σπάνε τα μαγαζιά των βιοπαλαιστων? Αναλογίζεται ο Χρ. Γιανναρας....
    Ενα σχίλιο περί του τι είναι Αριστερά και τι είναι εξέγερση..
    Ευχαριστώ
    Ο Αιγινητείου
    Νικόλαος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νίκο,
    Σου απαντώ από Βοστώνη, κολλημένος λόγω κακοτυχίας παρά κακοκαιρίας...

    Σήμερα ο αλαβάνος στη ψήφιση του προϋπολογισμού μέμφθηκε τον πρωθυπουργό κατηγορώντας ότι παίζει "Playstation"! με τους αστυνομικούς. Η Παπαρήγα είπε ότι αυτό που συμβαίνει στους δρόμους δεν είναι λαϊκή εξέγερση, αλλά η δυσφήμιση του λαϊκού κινήματος. Σήμερα βγήκαν στον αέρα και άλλες δημοσκοπήσεις που το δικό μου πολιτικό αισθητήριο τις βρίσκει μάλλον ικανοποιητικές για την Κυβέρνηση, εφόσον βέβαια... ξυπνήσει.

    Ο Γιανναράς αιρετικός και φιλόσοφος τονίζει με καθαρό λόγο πράγματα που ήθελα να θίξω κι εγώ με την παρούσα δημοσίευση. Δεν λαϊκή εξέγερση αυτή, γιατί απλά δεν σταμάτησε η ζωή της χώρας. Δε σταμάτησε το σύστημα να λειτουργεί. Αλλά ανέχεται και σιωπά στους βανδαλισμούς, είναι δε καρτερικό ως οφείλει στο δικαίωμα των συναθροίσεων και των διαδηλώσεων. Αλλά ένα κίνημα όπως του 1-1-4 έβγαλε στους δρόμους τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους εμπόρους, μέλη του κλήρου. Αυτοί που κάνουν τις διαδηλώσεις ποιοί είναι; Σίγουρα όχι η Αριστερά. Αλλά μια δυναμική, φασιστική και ετερόκλητη μειοψηφία που ουσιαστικά οχυρώνονται πίσω από το κοινό αίτημα του να φύγει η κυβέρνηση. Αίτημα τυφλό, αφού δεν τους ενδιαφέρει τι θα ακολουθήσει, δεν τους ενδιαφέρει η πρόταση, παρά η άρνηση. Η Αριστερά μιλά με αιτήματα, με λόγο καθαρό, η δε λαϊκή εξέγερση όπως η Αριστερά τη φαντασιώνεται θα είναι ένα κίνημα πλιοψηφικό, με απάιτηση για αλλαγή του όλου συστήματος και της κατεύθυνσης της χώρας.

    Σήμερα ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός. Άκουσα από το ραδιόφωνο τις ομιλίες αρχηγών και βουλευτών. Επαινώ τη Ντόρα (της οποίας δεν είμαι θιασώτης) επειδή στηρίζει την Κυβέρνησή της και δε συμπεριφέρεται σαν άπληστος δελφίνος (ίσως το παράδειγμα του Βενιζέλου να της έδωσε να καταλάβει πως πρέπει να κινηθεί). Ο Καραμαλής μετά την αποτυχημένη ΔΕΘ και τον όλο κατήφορο έβγαλε έναν καλό λόγο από τα παλιά. Αλλά τώρα θέλουμε έργα. Ειπώθηκε κάτι που διαχρονικά πιστεύω ότι χαρακτηρίζει τη Νέα Δημοκρατία: Δε βάζει την επανεκλογή της η παράταξη πάνω από το καλό της χώρας. Ο Παπανδρέου τον οποίο γενικά ψιλοσυμπαθώ ΕΔΡΑΣΕ ΑΝΕΥΘΥΝΑ με τις συνντεύξεις του στα ξένα δίκτυα, στα οποία υποστήριξε ότι η οικονομία έχει καταρρεύσει και είναι έτοιμος να προσφέρει διέξοδο στην παράλυση του κράτους. Προσοχή Γιώργο, μην φαίνεσαι άπληστος. Τα ίδια αντανακλαστικά με αυτά του κόσμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.που σε εξέλεξε, μπορεί τώρα να κάνουν την κοινή γνώμη να δει ότι η απληστία για την πρωθυπουργία δεν είναι καλό πράγμα. Θέλει υπομονή...

    Εξέγερση Νίκο, κλείνοντας, πιστεύω ότι θα ξεκινήσει όταν όλοι μας καταλάβουμε τις ατομικές μας ευθύνες για το κατάντημα της χώρας. Δεν μας φταίνε τα κόμματα. Η δική μας ματαιοδοξία, παραίτηση, καταπάτηση κάθε ηθικής, ο υλισμός μας και οι αντίστοιχες κοσμοθεωρίες μας, η δική μας αφοσίωση στην υποκουλτούρα (100% η κράτηση για όλα τα μπουζουκτσίδικα της χώρας εν μέσω (;;;) οικονομικής κρίσης) και ο άκρατος κατανλωτισμός μας φταίει. Βιαστήκαμε να "εξεγερθούμε" κι όταν νιώσουμε για τα καλά τι πάει να πει κρίση, τότε δεν θα μας έχει μείνει στάλα αγωνιστικής θέλησης...

    Τα λέμε τα Χριστούγεννα(;) στο Ρίο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ Στυλιανέ σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου...Υπήρξε μια τροπον τινά κάλυψη θα έλεγα...
    Καλό ταξίδι.
    Σε περιμένουμε στην Πάτρα μας...
    Στα κάλαντα στο Ρίο...Να κάνουμε την δική μας εξέγερση...Την πνευματική εξέγερση!!!
    Ο Αιγινητείου
    Νικόλαος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλά Χριστούγεννα και ευλογημένη η καινούργια χρονιά....Καθε καλό και υγεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ Στυλιανέ, Χρόνια πολλά και ευλογημένα...Υγεία και ευτυχία πάντα...
    Σε διαβάζουμε με προσοχή και συμφωνούμε με όλα όσα λες...Καλές σπουδές αλλά μόλις πριν λίγη ώρα έμαθα ότι είσαι πάλι στην Πάτρα μας, την πόλη των Θεών...Καλές διακοπές και καλή ξεκούραση αδελφέ Στυλιανέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αιγινητείου Νικόλαε;;;

    Δεν σε είδαμε στο Ρίο... όλο λόγια είσαι μου φαίνεται..μούφας σκέτος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ μου petza έχεις δίκιο...Δεν ήρθα σήμερα...Είχα κάποιο πρόβλημα και δυστυχώς δεν ήρθα...Δεν είναι αλήθεια αυτό που λες"Μούφας"...Δεν συμφωνώ με τέτοιου είδους εκφράσεις...Δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό μου...Πολύ λυπαμαι που τις χρησιμοποιείς...Μάλλον δείχνουν το Επίπεδό σου...Ας είναι αγαπητέ petza, δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος να κονταρομαχηθούμε...σέβομαι την ιστοσελίδα του αδελφού και φίλου Στελιου και καλά θα κάνεις και εσύ να είσαι πιο κόσμιος στις εκφράσεις σου, ας μην το πιστεύεις, ας μη δε σου βγαίνει, τουλάχιστον σεβάσου την ιστοσελίδα του κοινού μας φίλου...
    Αγαπητέ Στυλιανέ ελπίζω να τα πούμε από κοντά...Και συγγνώμη για το επιθετικό μου ύφος αλλά επιτέλους ο αγαπητός petza πρέπει να μάθει να συμπεριφέρεται...δεν είναι μικρό παιδι...Επιτέλους!
    Ο Αιγινητείου
    Νικόλαος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητέ Αιγινητείου Νικόλαε,

    θέλω να ξέρω, τί πρόβλημα είχες και δεν ήρθες και δεν συμμετείχες στην πνευματική εξέγερση που έγραψες παραπάνω...τι πρόβλημα??να στείλεις email?? αυτό??

    Τέλος πάντων, δεν θα μπω στην διαδικασία αντιπαράθεσης με τον Άγιο Αιγινητείου, αφού όντως δεν είναι το κατάλληλο μέρος..Με την ευκαιρία, αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ από τους...πολυάριθμους επισκέπτες του blog για την αντιπαράθεση με τον Αιγινητείου! Ελπίζω οι πολυάριθμοι επισκέπτες σου, αγαπητέ blogger Στυλιανέ, να συνεχίσουν να σε προτιμούν για την πολιτική ανάλυση της επικαιρότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ petza, δεν είχα κάποιο πρόβλημα με την εννοια που εσύ προσάδεις...Είσαι αδελφέ μου εκτός κλίματος...Απλά είπα ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα και δεν πρόλαβα να έρθω...
    Και θα ήθελα να σε παρακαλέσω να μην είσαι ειρωνικός όταν μάλιστα απευθύνεσαι στον αγαπητό και λίαν περιπόθητο \Στυλιανό....
    Σε ασπάζομαι Σταυροειδώς και μετά Τρούλλου....
    Είθε η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος μετά πάντων υμών
    Ο Αιγινητείου
    Νικόλαος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητέ Στυλιανέ εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να έχεις καλή χρονιά. Ευλογημένη, ειρηνική , γεμάτη επιτυχίες...Καλή δύναμη να έχεις εκεί στην ξενιτιά...
    Ευχόμαστε κάποτε να γυρίσεις στην πατρίδα και να εργαστείς για το συμφέρον αυτού του τόπου...
    Επίσης εύχομαι να μην "¨τυφλωθείς"από τα πλούτη από την τέλεια επαγγελματική αποκατάσταση που σου δίνει ένα ξένο κράτος, αλλά εύχομαι με όες σου τις δυνάμεις να υπηρετήσεις αυτό τον ταλαιπωρημένο τόπο , από όποιο πόστο σε βάλει ο Θεός...
    Καλή χρονιά, Υγεία,Ευτυχία, και Πνευματική αναγέννηση...
    Με τιμή
    Ο Αιγινητείου
    Νικόλαος

    ΑπάντησηΔιαγραφή