Ιδέες για διδακτορικό

Στα αντικείμενα της επιστήμης που έχω θητεύσει έως τώρα:

Διεθνείς Σχέσεις: Ο πόλεμος εξακολουθεί να αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα ως θεμιτό μέσο επίλυσης διεθνών διαφορών. Απόδειξη προς τούτο, η επιμέτρηση ποινών σε εγκληματίες διεθνούς δικαίου. Εξηγούμαι: Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, στο οποίο εργάστηκα, επεφύλλασε στο ποινολόγιό του διαφορετική (πιο επιεική) μεταχείρηση σε εγκληματίες πολέμου, σε σύγκριση με εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας, για εγκλήματα (όπως ανθρωποκτονίες) που συνίστανται στην ίδια αντικειμενική υπόσταση (δηλαδή, τα αντικειμενικά στοιχεία τους, πχ, η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής ταυτίζονται). Άρα ο πόλεμος αποτελεί κατά την άποψη των διεθνών δικαστών, που αποτελούν έκφραση της κείμενης μέσης αντίληψης της διεθνούς κοινότητας) ελαφρυντική περίσταση που μειώνει την απαξία του εγκλήματος. Άρα ο πόλεμος, ως κατάσταση, αν και δεν άγει σε αθώωση, άγει σε ελαφρύτερες ποινές. άρα, ο πόλεμος, αυτός καθ' εαυτός, δεν αποδοκιμάζεται πλήρως από την διεθνή κονότητα.

Νομική/Οικονομία/Επιστήμες Υγείας: Ο άτεγκτος κανόνας ότι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας έχουν εικοσαετή διάρκεια προστασίας είναι αναχρονιστικός. Προστατεύει το ίδιο αδιακρίτως τα φάρμακα, τα μηχανικά επινοήματα (μια εφεύρεση της Apple για τη διαύνδεση εφαρμογών), ακόμα και ένα ποτιστικό σύστημα. Ειδικά στο θέμα των φαρμακευτικών ευρεσιτεχνιών, οφείλειο νομοθέτης να υιοθετήσει ένα σύγχρονο οικονομικό μοντέλο, μια συνάρτηση των δαπανών έρευνας, της ωφέλειας των δημοσίων ταμείων από ένα φάρμακο που μειώνει τις δαπάνες νοσηλείων κ.α. προκειμένου να αποδώσει μια προσαρμοσμένη χρονική διάρκεια προτασίας ad hoc, ξεχωριστή για κάθε φάρμακο. Δεν είναι δυνατό να προστετεύεται το ίδιο ένα φάρμακο που γιατρεύει την ελαττωμένη ικανότητα όσφρησης με ένα αντικαρκινικό φάρμακο που επιμηκύνει το προσδόκιμο επιβίωσης. Μια οικονομική προσέγγιση θα έδινε κίνητρο για πιο στοχευμένη κατανομή δαπανών έρευνας.

Νομική/Εμπορικό Δίκαιο/Οικονομία: Η αποζημίωση πελατείας, την οποία δικαιούνται κατά τον τερματισμό της οικείας εμπορικής σχέσης οι εγχώριοι αντιπρόσωποι/διανομείς αλλοδαπών οίκων, επίσης δεν είναι λογικό να είναι η ίδια (το μέσο ετήσιο καθαρό κέρδος των τελευταίων πέντε ετών) για όλους. Σε συμβάσεις με αντικείμενο προϊόντα με μηδενική παρουσία στην ελληνική αγορά πριν την έναρξη της σύμβασης εμπορικής αντιπροσωπείας/διανομής, είναι λογικό να δίδεται μεγαλύτερο κίνητρο στον τοπικό επιχειρηματία που αναλαμβάνει μεγαλύτερο εμπορικό κίνδυνο. Και πάλι μια οικονομική προσέγγιση που θα λάμβανε υπόψη τα διαφημιστικά έξοδα, τα έξοδα ανάπτυξης δικτύου διανομής, καθώς και την προοπτική συνέχισης του ίδιου κύκλου εργασιών από το νέο αντιπρόσωπο/διανομέα (π.χ., σε περιπτώσεις πλήρους κοινοποίησης του πελατολογίου και ρήτρας μη ανταγωνισμού) και θα προσάρμοζε με συναρτησιακή σχέση την εκάστοτε αποζημίωση πελατείας θα έδινε σαφώς περισσότερα κίνητρα σε τοπικούς εμπόρους να αναλάβουν την εισαγωγή νέων προϊόντων, άγνωστων στην εγχώρια αγορά.

Ελπίζω να έχω το χρόνο να αναπτύξω μία από τις ως άνω ιδέες.

Η ελεγεία ενός ταξιδιού

- Είναι αμαρτία; Πιστεύω ακράδαντα στην ύπαρξη του Θεού.
- Δεν είναι αμαρτία. Είναι μια διανοητική δοκιμασία.

Ως υπόθεση εργασίας, ας σκεφτούμε ότι δεν υπάρχει Θεός. Πως θα ήθελα να ζήσω, να πολιτευτώ, να επαγγέλομαι. Ποίον κανόνα θα επέλεγα να ρυθμίσει τη ζώη μου; Ο ωφελιμισμός του Μπένθαμ και ο καθολικός νόμος του Καντ με ελκύουν.

Πρέπει εξαρχής να παραδεχτώ ότι δεν μπορώ να απεκδυθώ πλήρως των εσωτερικών μου πεποιθήσεων, του ασυνείδητου, της βαθιά χριστιανικής μου παιδείας. άρα είναι προκαθορισμένο ότι θα αποτύχω στη δοκιμασία μου; Ίσως. Δεν μ' ενδιαφέρει. Θα προσπαθήσω να βρω τον κανόνα. Τον κανόνα του Στέλιου. Πιστεύω τελικά ότι θα επέλεγα ως μέτρο την ικανοποίηση. Θα έπραττα, προς μεγιστοποίηση της ικανοποίησής μου. Με ικανοποίει να πιστεύω ότι οι άλλοι (έννοια που θα αποσαφηνιστεί παρακάτω οσον αφορά τον κανόνα μου, αλλά και έννοια τα όρια της οποίας θα καθορίζει ο εκάστοτε παρατηρητής για τον εαυτό του) επικροτούν τις πράξεις μου αντικρύζοντάς με.

(Παρέκβαση: έχω διακρίνει σημεία αυτισμού στη λογική μου. Θυμάμαι μικρός ότι πίστευα ότι είμαι ο εκλεκτός, the chosen one. Κι ότι μία ημέρα θα με καλούσαν σε ένα αστυνομικό τμήμα, μάλλον την ημέρα που θα έβγαζα την ταυτότητά μου, και θα μου αποκάλυπταν το μεγάλο μυστικό. Ότι η ζωή όλων των άλλων ανθρώπων κινείται γύρω από τη δική μου. Δε μπορώ να επανεφέρω στην μνήμη μου πότε και για ποιό λόγο εγκατέλειψα αυτήν την ιδέα-σκέτη εμμονή. Κάτι δεν μου κόλλαγε κάποια στιγμή στη λογική της ιδέας. Μου έμεινε όμως η βεβαιότητα ότι όλοι οι άνθρωποι ξέρουν τι πράττω, απλά αγνοούν τα κίνητρά μου).

Η επιδοκιμάσία τους, ή ακριβέστερα,η εικαζόμενη επιδοκιμασία τους με γεμίζει ικανοποίηση.

(Παρέκβαση δεύτερη: Η Ειρήνη πιστεύει ότι όλοι οι φίλοι μου είναι "ιδιαίτεροι" χαρακτήρες. Αυτή η παρατήρησή της είναι πολύ σχετική με όσα γράφω. Η Ειρήνη πίστευε πως πάντα έκανα παρέα τους πιο παράξενους και μοναχικούς χαρακτήρες γιατί δεν ήθελα να μένει κανείς άνθρωπος χωρίς συναναστροφή). έχει ένα δίκιο. Πάντα με έλκυε το μοναχικό άτομο. Η Ειρήνη αναγνωρίζει ότι αυτό ήταν το χαρακτηριστικό της που μου τράβηξε την προσοχή (η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν ένα από τα χαρκτηριστικά της που μe προσέλκυσαν).

Δεν ήθελα ποτέ να απογοητεύσω κανένα άνθρωπο. Οι μοναχικοί από εμένα ζητούσαν την παρέα. Δε θα μπορούσα να τους αφήσω χωρίς να ανταποκριθώ στις προσδοκίες τους. Πώς αλλιώς θα κέρδιζαν οι πράξεις μου την επιδοκιμασία τους; Θα με περιφρονούσαν.

Η εικαζόμενη επιδοκιμασία των άλλων. Ένα δυναμικό σύστημα αλληλεπιδραστικής ηθικής και αισθητικής. Οι Άλλοι δεν είναι η κόλασή μου, όπως αντίθετα μονολογεί απεγνωσμένα ο ήρωας του Σατρ (στο σπουδαίο έργο του "Κεκλεισμένων των θυρών"). Οι Άλλοι είναι ο Παράδεισος μου. Εντάξει, τελειώνοντας το παραδέχομαι. Απέτυχα. Το πόρισμά μου δεν είναι παρά μία αντιγραφή της τριωδικής ευαγγελικής περικοπής της Κρίσεως.

3/3/2012 - Σκέψεις άτακτες σε ένα ταξίδι επιστροφής.
Στυλιανός Αναστασίου Μάλλιαρης - ΣΑΜ