όσο μπορείς

Κωνσταντίνος Καβάφης

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

[1913]

Η γυναίκα μου έχει πάντα δίκιο.

ΣΑΜ

ΠΑΣΟΚ: μια ιστορία, η ιστορία της χώρας μου

ΠΑΣΟΚτζής δεν υπήρξα. πασοκόφιλος ούτε. Αν και τα αντί- δεν εκφράζουν γνήσια θέση, το παραδέχομαι: από το 1999 ως το 2008 υπήρξα φανατικός αντιπασοκτζής. έκτοτε και με την μυρωδιά των σκανδάλων και του φιλοπλουτισμού πληθώρας στελεχών της ΝΔ, άρχισα (φαντάζομαι να ωριμάζω και) να βλέπω με πολλά ελαφρυντικά τα στελέχη ενός κόμματος που κυβέρνησε για δεκαετίες την Ελλάδα.

Η ιστορία του ΠΑΣΟΚ, ιδεαλιστική, ρεαλιστική και τέλος κυνική είναι η ιστορία της χώρας μου. Γλέντια και μπουζούκια και εξωτερική πολιτική με ζεϊμπέκικα. Χαλαρά, ωχαδελφισμός, αναξιοκρατία. Λίγα λαμπρά παραδείγματα αποτελεσματικής διακυβέρνησης.

Κατά βάση, όλοι πασόκοι είμαστε. Δεν έχουμε καμία διάθεση να συνδιαλλαγούμε. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ κι η ΧΑ πασόκοι είναι. Κι εννοείται η παλιά ΝΔ. και οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της.

Κάτι καινούριο πάντως μυρίζει στον αέρα. 

Μια πιο ευρεία φιλελεύθερη παράταξη χωρίς ιδεολογικούς περιορισμούς του παρελθόντος.

Ο Σαμαράς μπορεί να ηγηθεί.
Ο Χατζηδάκης, ο Χρυσοχοΐδης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Ραγκούσης έχουν εμπειρία. ο Στουρνάρας τα πάει καλά.

Ας μπει κι η φρεσκαδούρα ο Τζήμερος.

Και μετά πολλοί πολλοί νέοι να τους πλαισιώσουν. Αν θέλουμε την ευρωπαϊκή πορεία. Αν θέλουμε την προοπτική μιάς γενικής ευημερίας. Αλλιώς, καμμένοι όλοι κι άκριτοι. άβουλοι σαν το κοπάδι ας κάνουμε το χαρακίρι που αρκετοί προτιμούν. Ο μελλοθάνατος, κι ο ανίατα ασθενής ονειρεύεται την ζωή. Η Ελπίδα θα πεθάνει τελευταία.

Το παιχνίδι παίζεται ακόμα. 

Εθνική μετάνοια

Η καπηλεία της ορθοδοξίας και του ελληνισμού από ομάδες μίσους οξύνει την τριχοτόμηση της ελληνικής κοινωνίας. Και ενισχύει τα στερεότυπα των αρνητών που μιλάνε για τη συνομωσία "παπάδων και σκίνχεντς"

Η πλειοψηφία, άλλοτε βωβή, άλλοτε αδρανής, άλλοτε συνεπαρμένη και διακατεχόμενη από άδικα ενοχικά σύνδρομα, κείται στο μέσο. Φιλελεύθεροι, μετριοπαθείς, αρνητές της βίας και του ολοκληρωτισμού.

Στο ένα άκρο στέκει το μίσος. Στο άλλο η μη συνδιαλεγόμενη αριστερά.  Το μέσον πρέπει να βγει μπροστά. Πρέπει να αντισταθεί. Ταλιμπανικά. Αλλιώς θα βρεθεί στο κενό που προετοιμάζουν τα δύο άκρα. Η σοβούσα κρίση δε πρέπει να εξελιχθεί σε αφορμή για μιά νέα εθνική καταστροφή. Υπάρχει ο δρόμος τη; υπομονής, της καρτερικότητας, της προσευχής και της εθνικής μετάνοιας. τέρμα πια στην ρεμούλα, τέρμα πια στα λαδώματα, μηδενική ανοχή στην παρανομία, καμία διευκόλυνση στην φοροδιαφυγή. Η αλλαγή θα έρθει από το άτομο. Δεν περιμένω κανένα εθνικό φωστήρα να ηγηθεί. Στην παρούσα φάση, η πολιτική δεν είναι μόνο μιά άσκηση της τέχνης του εφικτού. Είναι πλέον μεταφυσική εργασία και απαιτεί επίκληση της Δύναμης που ξεπερνά τα ανθρώπινα. Κύριε ελέησον. Αν ακόμα βλέπεις στο ελληνικό έθνος τη δύναμη να ξεπεράσει τα εφήμερα, Κύριε σώσε μας.

Θα φτάσει η ώρα που θα μισούμε ό,τι αποκαλείται ελληνικό

Φιλελεύθεροι ταλιμπάν, μέχρι θανάτου, πρέπει να γίνουμε όσοι ακόμα ελπίζουμε ότι το κράτος της Ελλάδος πρέπει να σωθεί, όντας το φυσικό όχημα του ελληνικού έθνους.

Ακροδεξιοί κρατώντας το Σταυρό (καύχημα όλων των Χριστιανών, σύμβολο αγάπης και συγχωρητικότητας) βιοπραγούν. Αριστεροί αδιάλεκτοι πιστεύουν στην μοναδικότητα της αλήθειάς τους. Νεοδημοκράτες βλέπουν το κράτος σαν λάφυρο μιμούμενοι το παλιό ΠΑΣΟΚ, πάλι διορίζουν τους δικούς τους. Είναι φοβερό, τα αξιώματα εξακολουθούν να τα κρατούν άνθρωποι χαμηλής νοημοσύνης και δίχως ίχνος πατριωτισμού. Πως να πιστεύσεις έτσι στη δημοκρατία; πως να πιστεύσεις έτσι στο νόμο της πλειοψηφίας. Η 3Ε στην Ελβετία, η ΦΑΓΕ στο Λουξεμβούργο. Θα μείνουμε ελάχιστοι, χωρίς φορολογητέα βάση, με εταιρείες χωρίς εξαγωγική δραστηριότητα. Σε τέτοια περίπτωση, εννοείται πρέπει να γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα, με συναίσθηση ότι δεν θα μπορούμε να εισάγουμε τίποτε.   Θα καταναλώνουμε φέτα και ελαιόλαδο. Και δόξα τω Θεώ.

Ως πότε θα ανέχεται το κράτος τους τραμπούκους συνδικαλιστές;

Μπαράζ καταλήψεων και επαναλαμβανόμενες απεργίες εισηγείται ο Ν.Φωτόπουλος.

Ο βολεμένος Τσε, της αμαρτωλής ΓΕΝΟΠ, πρώην πράσινος κα νυν πορτοκαλί.

Το ευνομούμενο κράτος πρέπει να το συλλάβει αυτόν που προπαγανδίζει την ανομία και καλεί σε στάση και παρακινεί σε παρανομίες (ΠΚ 184: Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών). Ο άνθρωπος που θέλει να επιβιώσει πολιτικά και σε αυτή του την προσπάθεια μπουκάρει στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και καλεί σε κατάληψη δημοσίων χώρων ήτοι στην παρακώλυση λειτουργίας του κράτους είναι επικίνδυνος για το πολίτευμα.

Αυτή την ανοχή του κράτους να πατάξει την παρανομία, όπως εκφράζεται κι από τους συνδικαλιστές, έρχεται και καπηλεύεται η Χρυσή Αυγή. όχι άλλη ανοχή στην ανομία, από όπου κι αν προέρχεται. Το δόγμα Πάκη πέθανε στην πράξη, η αστυνομία πρέπει να επέμβει.   Φοβούμενοι την μήνιν των αριστερών κονδυλοφόρων και ανταγωνιζόμενοι για ένα θετικό σχόλιο στα παραπολιτικά της Ελευθεροτυπίας πολιτεύτηκαν οι υπουργοί του Καραμανλή. Την χλεύη μας. Ανωτερότητα στο ήθος, πυγμή στις αποφάσεις.

Άλλη μια ιδέα για διδακτορικό

Σύγκρουση ανάσκησης απολύτων δικαιωμάτων υπό το πρίσμα του δικαίου της βιομηχανικής ιδιοκτησίας και συμβατικώς αναληθεισών υποχρεώσεων.

έχω ένα σήμα Χ. υπογράφω συμφωνητικό με τον προγενέστερο δικαιούχο σήματος Χ1  ότι δε θα χρησιμοποιήσω ποτέ το σήμα μου Χ  σε συνδυασμό με αριθμό.

ποιό το αληθινά δεσμευτικό αποτέλεσμα αυτής της ενοχής μου;
δεν μπορώ αποστώ στο μέλλον δημιοργώντας μόνο αξίωση στον προγενέστερο δικαιούχο για χρηματική ικανοποίηση;

η άποψη μου είναι ότι το απόλυτο δικαίωμα στο σήμα, οιονεί εμπράγματο, δεν μπορεί να αποκλείεται ες αεί από μία απλή ενοχή.

Σαν το δημόσιο διεθνές δίκαιο. ότι υπέγραψε ένα κράτος μια σύμβαση, δε σημαίνει πως θα πρέπει εις τους αιώνας των αιώνων να την τηρεί.

Η απόλυτη αρχή της εθνικής κυριαρχίας, όπως και το απόλυτο δικαίωμα στο σήμα υπερισχύουν. Τυχούσα άλλη ερμηνευτική εκδοχή θα περιόριζε αισθητά την αυτοτέλεια του σήματος ως  έννομου αγαθού διακριτού από την δικαιούχο επιχείρηση, αφού η βούληση της τελευταίας (εκφρασθείσα κατά περιορισμό των απορρεουσών εκ του σήματος εξουσιών) θα το ακολουθούσε-δέσμευε ες αεί, πλήττοντας έτσι την καρδιά του δικαίου της βιομηχανικής ιδιοκτησίας, ήτοι την αυτοτέλεια του δικαιώματος ως ανεξάρτητου περιουσιακού αγαθού.