Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Άλλη μια ιδέα για διδακτορικό

Σύγκρουση ανάσκησης απολύτων δικαιωμάτων υπό το πρίσμα του δικαίου της βιομηχανικής ιδιοκτησίας και συμβατικώς αναληθεισών υποχρεώσεων.

έχω ένα σήμα Χ. υπογράφω συμφωνητικό με τον προγενέστερο δικαιούχο σήματος Χ1  ότι δε θα χρησιμοποιήσω ποτέ το σήμα μου Χ  σε συνδυασμό με αριθμό.

ποιό το αληθινά δεσμευτικό αποτέλεσμα αυτής της ενοχής μου;
δεν μπορώ αποστώ στο μέλλον δημιοργώντας μόνο αξίωση στον προγενέστερο δικαιούχο για χρηματική ικανοποίηση;

η άποψη μου είναι ότι το απόλυτο δικαίωμα στο σήμα, οιονεί εμπράγματο, δεν μπορεί να αποκλείεται ες αεί από μία απλή ενοχή.

Σαν το δημόσιο διεθνές δίκαιο. ότι υπέγραψε ένα κράτος μια σύμβαση, δε σημαίνει πως θα πρέπει εις τους αιώνας των αιώνων να την τηρεί.

Η απόλυτη αρχή της εθνικής κυριαρχίας, όπως και το απόλυτο δικαίωμα στο σήμα υπερισχύουν. Τυχούσα άλλη ερμηνευτική εκδοχή θα περιόριζε αισθητά την αυτοτέλεια του σήματος ως  έννομου αγαθού διακριτού από την δικαιούχο επιχείρηση, αφού η βούληση της τελευταίας (εκφρασθείσα κατά περιορισμό των απορρεουσών εκ του σήματος εξουσιών) θα το ακολουθούσε-δέσμευε ες αεί, πλήττοντας έτσι την καρδιά του δικαίου της βιομηχανικής ιδιοκτησίας, ήτοι την αυτοτέλεια του δικαιώματος ως ανεξάρτητου περιουσιακού αγαθού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου