Πού προσφύγω ο άθλιος; Πάντοθεν πολεμούμενος και παραμυθίαν ουκ έχω... Η αποκαθήλωση ενός ηγέτη, ενός πολιτικού ταγού που η ιστορία θα συνδέσει το όνομά του με την απόλυτη αποτυχία. Κάτι για το οποίο φρόντισε ο ίδιος περισσότερο από τον καθένα. Ο τίτλος της θρυλούμενης αυτοβιογραφίας του θα πρέπει να ονομαστεί 'Modus non ordinandi' ή επιεικέστερα 'Οι αποφάσεις που δεν πήρα'.
Ο εισπρακτικος μηχανισμός τελμάτωσε, η συγκράτηση των εξόδων στα τελειώματα ήταν ανέκδοτο, η συγκάλυψη των σκανδάλων πρωτοφανής. Για τις σκληρές αποφάσεις λαλίστατος, για την ταμπακιέρα της αιτίας σιωπηλός. Ο Wittgenstein ολοκληρώνει το Tractatus Logico Philosophicus με την παρακάτω φράση (σε μετάφραση Κιτσόπουλο από εκδόσεις Παπαζήση). Για όσα δεν μπορεί να μιλάει κανείς, για αυτά πρέπει να σωπαίνει. Ίσως τελικά Il principe να ήταν συνεπής ως προς αυτό. Όσο για την απροκάλυπτη στήριξή μου προς το πρόσωπό του, mea culpa. Τυφλωμένος από το πάθος μίας επιλογής, δεν μπορούσα να δω όσα ο κόσμος γύρω μου βροντοφώναζε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου