Μία σκέψη ύστερη της 700άρας γενιάς

Αφού λοιπόν οι αμερόληπτοι δημοσιογράφοι, με την πενία της πένας τους, κι η ευαισθητοποιημένη κοινωνία, εν αφασία ευρισκόμενη, ανέδειξε τα προβλήματα της γενιάς μας (εννοώ των περί τα 30 έτη), τους χαμηλούς μισθούς των επτακοσίων ευρώ κα τα υποβαθμισμένα πτυχία, δεν συμφωνείτε ότι ήλθε ο καιρός να πάμε την συζήτηση ένα βήμα πέρα από τον λαϊκισμό;

Όλα τελικά στην Ελλάδα φαίνεται να κινούνται στο βραχυπρόθεσμο και η οιαδήποτε ανάλυση να στερείται της μακροπρόθεσμης προοπτικής. Αφορμή για όλα τα παραπάνω, αφοριστικά είναι η αλήθεια, λόγια μου είναι μία έρευνα που παρουσιάζετα στο Βήμα της Κυριακής, 26 Οκτωβρίου 2008. Εν μέσω οικονομικής ύφεσης παγκοσμίου επιπέδου και ενώ όλα τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης καθημερινά παρουσιάζουν τις αυξήσεις στις καφετέριες της Αθήνας, ο κόσμος φαίνεται να αντιδρά. Κι ενώ κανένας θα περίμενε από την κοινή γνώμη να θέτει σε πρώτη θέση των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης την οικονομική ανάπτυξη, εντούτοις επιλέγει πολιτικές όπως η προώθηση της παιδείας (σε αόριστες πάντως γραμμές) και οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες.

Από τη μονότονη κι υπερβολική αναφορά στα οικονομικά του προβλήματα, ο κόσμος φαίνεται να στρέφεται σε πιο ποιοτικές απαιτήσεις από την Κυβέρνηση. Ζητά συνέχεια των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών στο πεδίο της παιδείας, ανάληψη περιβαλλοντικών πρωτοβουλιών και, κατά τη δική μου ανάγνωση, νέα πολιτιστικά πρότυπα για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Μετά τον πολυτάραχο περασμένο αιώνα, ένα νέο Ελληνικό Κράτος, παράλυτο από τον αποκλεισμό πολλών Ρωμιών από τις κρατικές του δομές αλλά σε κάθε περίπτωση με γενναιόδωρα σύνορα στη Βαλκανική χερσόνησο, ζητά να ξεφύγει από τα μίζερα συνθήματα της δεκαετίας του '80. Από τα κατάλοιπα που διακατέχουν ακόμα το σώμα του, από την αίσθηση μειονεκτικότητας και από την αδιάκοπη έκφραση παραπόνων, ο λαός φαίνεται να θέλει να σταθεί στα πόδια του και να ζητά από την ηγεσία του θεμέλια.

Η λαϊκή αφύπνιση είναι η αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση για μία κυβέρνηση προκειμένου να μπορεί να αλλάξει την ατζέντα της και να προωθήσει νέες πολιτικές. Μένει να δούμε αν αυτή η ιεράρχηση των απαιτήσεων του λαού θα συνεχίσει να εμφανίζεται με την ίδια σειρά και αν η κυβέρνηση έχει την όρεξη να ανταποκριθεί σε αυτές τις νέες απαιτήσεις. Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία της Νέας Δημοκρατίας να σώσει την εκλογική της αξιοπρέπεια. Μία συνετή διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης, με δεδομένη αφενός την τόση βέβηλη έμφαση των μέσων στα υποτιθέμενα πρωτοφανή σκάνδαλα και αφετέρου την παγκόσμια οικονομική ύφεση, δεν αρκεί στην Κυβέρνηση για να αντστρέψει την κατάσταση που διαμορφώνεται σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Θέλει κίνητρο, φαντασία και θέληση. Τα έχει ο πρωθυπουργός; Άποψη μου ότι τα έχει, φαίνεται κι από τις διπλωματικές - οικονομικές κινήσεις που κάνει (προσέγγιση με Εμιράτα, Ρωσία, αναδυόμενες χώρες της ΝοτιοΑνατολικής Ασίας), ότι διακατάχεται από πρωτοποριακές ιδέες και είναι διατεθειμένος να επιχειρήσει νέα πράγματα. Οφείλει στον εαυτό του και στην Ελλάδα να κάνει το βήμα παραπέρα, να ξεφύγει από τις καταστάσεις που διαμορφώνουν οι άλλοι γύρω του και να καινοτομήσει. Ο χρόνος θα δείξει... Δεν είναι άλλωστε η διατήρηση των θέσεων εξουσίας αυτοσκοπός της παράταξής του, όπως παλαιότερα έχει ισχυριστεί. Είναι η ώρα να θέσει τα δακτυλά του εις τον τύπον των ήλων, να μείνει ανεπηρέαστος από τις δημοσκοπικές (πάντοτε αναφερόμενες σε συγκεκριμένο χρόνο) τάσεις και να προχωρήσει όσες μεταρρυθμίσεις υποσχέθηκε. Μπορεί αυτό να μην του εξασφαλίσει την επανεκλογή του, όμως η ιστορία δε θα τον καταγράψει ως ένα φυγόπονο ηγέτη που παραδίδει την παράταξη που του εμπιστεύτηκε τα ηνία της στον εκλογικό όλεθρο (ιδέ Σημίτης και Πασόκ).

Αυτή τη φορά μίλησα πιο συγκεκριμένα, αναφερόμενος σε κόμματα, αρχηγούς και κοινή γνώμη. Ελπίζω να μην στενοχώρησα πολλούς.