Ένα πείραμα...

Καλησπέρα σε όλους τους διαδικτυακούς φίλους. Αυτό το ιστολόγιο δεν είναι παρά μία προσπάθεια να αυτοεκτεθώ. Ανέκαθεν φίλος της πολιτικής, με διακριτική απόσταση από κόμματα και μακριά από εξαρτήσεις, σκέφτηκα πως η ελευθερία του διαδικτύου δημιουργεί το πιο κατάλληλο περιβάλλον για να πειραματιστώ στο πεδίο των ιδεών.

Το στίγμα μου: Για να μην κοροϊδεύουμε και τον εαυτό μας, η αφετηρία της προσέγγισης μου είναι κάποιες βασικές φιλελεύθερες και συντηρητικές ιδέες, όσο συνθετικό (για τους πολλούς αντιφατικό) κι αν ακούγεται αυτό. Ελευθερία της αγοράς, πίστη στο άτομο και στην αξία του, διαλεκτική αποδοχή της διαφεροτικότητας, αγάπη για την Ελλάδα, σεβασμός στην ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση του λαού μας. Η σύνθεση είναι η απαραίτητη αρχή της πολιτικής σκέψης και πράξης. Το άτομο προσδιορίζεται από το περιβάλλον του, μα ακόμα περισσότερο το προσδιορίζει. Η λογική απαιτεί να σχετικοποιούνται οι επιλογές του ατόμου, προκειμένου αυτό να μπορεί να επιβιώνει. Όμως η πολιτική ηθική (ακόμα και η αισθητική) απαιτεί σταθερότητα στις αξίες. Πάντα απορούσα πως μπορούν να παραμένουν σε θέσεις εξουσίας πολιτικοί, όταν βασικές επιλογές τους έρχονται σε αντίθεση με τις αξίες που πρέσβευαν όταν εκλέχτηκαν. Ας μην αρχίσουμε με γενικολογίες και κακίες.

Λίγα πράγματα για τις σπουδές μου και τη δουλειά μου: 7ο Ενιαίο Λύκειο Πατρών, Νομική Αθηνών, Μεταπτυχιακό στο Δημόσιο Δίκαιο στην Αθήνα και τώρα (13/10/2008) Βοστώνη και Διεθνείς Σχέσεις στο Fletcher. Μετά από τρία χρόνια δικηγορίας δίπλα σε αξιόλογους ανθρώπους, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να αλλάξω ρότα και να θυσιάσω λεφτά και δόξα (εντάξει, υπερβάλλω) για τις ιδέες. Κι είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ, χώρα που κατηγορείται ότι "πέρασε από την βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς να αγγίξει τον πολιτισμό", προσφέρουν ίσως το πιο κατάλληλο ακαδημαϊκό περιβάλλον για πειραματισμούς. Δίκαιο, οικονομία, πολιτική επιστήμη, διπλωματία και ιστορία, όλα ανακατεύονται στο χωνευτήρι του Fletcher και προσφέρουν ένα εκρηκτικό cocktail για σκέψη (αντί τροφής, ποτό για σκέψη!). Και στην Ελλάδα είναι τόσο έντονος ο αντιαμερικανισμός, που αν τολμήσεις να αρθρώσεις μία λέξη για την αξία του εκπαιδευτικού τους συστήματος, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς το λιγότερο διαφημιστής των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Πάντως αυτό που με εντυπωσιάζει είναι το διαφορετικό ακαδημαϊκό παρελθόν των φοιτητών των Νομικών Σχολών της Βοστώνης (είναι μεταπτυχιακές σπουδές στο πρόγραμμα των Αμερικανικών Πανεπιστημίων): Έχω γνωρίσει παιδιά με πρώτο πτυχίο οικονομικών, μαθηματικών, χημικών μηχανικών (πάρα πολλοί! - τέλειοι για Patents), ιστορίας, πολιτικών επιστημών... Αυτοί ναι, είναι επιστήμονες!

Φοβάμαι πως η μονομέρεια της γνώσης αποχαυνώνει τον άνθρωπο. Όλοι μας ειδικευόμαστε για να επιβιώσουμε και οι περισσότεροι κατηγορούν την αγορά για αυτό (απρόσωπα, το "σύστημα"), λες και δεν είναι άνθρωποι αυτοί που προσλαμβανουν, αυτοί που χαράζουν πολιτικές, αυτοί που εκπαιδεύουν, αυτοί που μορφώνουν. Εμείς, ο καθένας μας και η ένωσή μας, είμαστε το σύστημα, εμείς η αγορά, εμείς το όλον. Εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο, όχι ο κόσμος εμάς.

Θα τα ξαναπούμε...

Υ.Γ. 1 Άσχετο αλλά κανόνες δεν υπάρχουν στην ανταλλαγή των απόψεων. Ο καθένας χαρακτηρίζεται από τα γραφόμενά του και μόνο. Ή πιστεύουμε στην ελευθερία ή όχι. Και οι Αμερικάνοι έχουν την φράση: you can't be a little pregnant. Είδατε; Δεν διαφέρουμε και τόσο...!

Υ.Γ. 2 Η φωτογραφία είναι από την ορκωμοσία μου. Τα πνευματικά δικαιώματα τα έχω, αλλά την συναίνεση όλων των εμφανιζόμενων όχι. Αλλά για να έλθουν εκεί, οι περισσότεροι κάνοντας χιλιόμετρα από την Πάτρα, μου φαίνεται ότι συναινεσαν σιωπηρά. Η αλήθεια του δικηγόρου είναι το συμφέρον του πελάτη του και τώρα θεραπεύω τις ανομίες μου.