Στο κυνήγι ενός κοσμικού πατριωτισμού

Ενός πατριωτισμού που θα διακρίνεται με σαφήνεια τόσο από τον εθνικισμό, όσο και από το επίπλαστα κοσμοπολίτικο και καθ'όλα υποταγμένο πνεύμα κυνικού ρεαλισμού που βλέπει την Ελλάδα ως μικρό μέγεθος, τα Ελληνικά ως ελάχιστα ομιλούμενη γλώσσα, τον ελληνικό πολίτισμο ως απαρχαιωμένο κατάλοιπο, κληροδότημα-βάρος στις γενιές των σύγχρονων Ελλήνων.

Αφορμή υπήρξε μια συνέντευξη της γενικής γραμματέως του Υπουργείου Παιδείας, Θάλειας Δραγώνα, στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ. Πλέον στις πρώτες τάξεις του δημοτικού θα διδάσκονται τα Αγγλικά, γιατί τα παιδιά 'πρέπει να μάθουν πως η μητρική τους γλώσσα δεν είναι παρά μία ελαχίστως ομιλούμενη γλώσσα παγκοσμίως'. Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν θα μπορούσα να μπουν τα αρχαία ελληνικά στο δημοτικό, η γενική γραμματέας απάντησε πως τα αρχαία ελληνικά είναι μία νεκρή γλώσσα.

Τα επιχειρήματα του κάθε ανθρώπου σεβαστά. Πάντως, βλέποντας τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Αγγλίας να σφύζουν από Έλληνες φοιτητές, δε νομίζω πως το εκπαιδευτικό σύστημα (δημόσιο κι ιδιωτικό) δε φροντίζε χρόνια τώρα για τα αγγλικά μας. Όσον αφορά το νεκρόν της αρχαίας ελληνικής, το γεγονός πως το πλέον εκτυπωμένο και διαβασμένο βιβλίο του κόσμου έχει γραφτεί στα αρχαία ελληνικά αρκεί για να αντικρούσει κανείς αυτό το επιχείρημα που στερείται μακρόπνοης προοπτικής.

Το επόμενο λογικό βήμα θα είναι αντικατάσταση των ομηρικών επών με τον Χάρρυ Πότερ. Είναι λογικά επόμενο, δεν ποιώ άλμα: διαδεδομένο ευρέως παγκοσμίως και δη στο πρωτότυπο, σημείο συνάντησης κι αναφοράς των μελλοντικών γενεών.

Αν η επίστροφη σε εθνικό νόμισμα συνεπάγεται εμμέσως και περισσότερη ενδοσκόπηση και λιγότερο άνοιγμα προς τον έξω κόσμο, ψηφίζω τώρα για δραχμή και οβολούς.