Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Η ανάγκη για ενότητα δεν είναι ρητορική...

Rhetoric για να περνά η ώρα. Ιδέες ατάκτως ερριμμένες, πομφόλυγες για ενότητα την ώρα που οξύνονται οι αντιθέσεις. Η ιστορία της Νέας Δημοκρατίας αλλά και γενικότερα του Λαΐκού Κόμματος από ιδρύσεώς του (Γούναρης το 1920), έχει αποδείξει ότι η ενότητα δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός, ούτε και δεδομένη για την κεντροδεξιά στη χώρα μας. Μόνο τα τελευταία χρόνια, ας θυμηθούμε τη ΔΗΑΝΑ, την ΠΟΛΑΝ, το ΚΕΠ.

Αυτό που απουσιάζει μάλιστα από αυτή την βραχεία προεκλογική περίοδο είναι η ουσία της πολιτικής. Είναι απογοητευτικό για το κόμμα που εκφράζει μιά ιδεολογία που ιστορικά δικαιώθηκε τον 20ο αιώνα να μην ακούγεται πραγματική κουβέντα για το μέλλον του ιδεολογικού στίγματος της παράταξης. Έννοιες όπως κοινωνικός φιλελευθερισμός ή κοινωνία των πολιτών είναι κενές περιεχομένου αν δεν αναλύονται στις επιμέρους συνιστώσες τους, αν δε νοηματοδοτούν συμμετοχικές διαδικασίες στην εποχή του διαδικτύου, της αμεσότητας της πληροφορίας, της αποκαθήλωσης των ηγετών.

Εν προκειμένω, πώς ευαγγελίζεται η μία πλευρά την προσέγγιση του μεσαίου χώρου; Ποιά χαρακτηριστικά πολιτικής εγγύτητας θα προβάλλει; Τι εννοεί η άλλη πλευρά ότι πρέπει να γυρισούμε στις βάσεις μας; Ποιές είναι οι βάσεις της Νέας Δημοκρατίας άλλες από την πολυσυλλέκτικότητα και το άνοιγμα σε κάθε άξιο πολίτη που μπορει να προσφέρει και μοιράζεται ένα όραμα για μία Ελλάδα ισχυρή κι ανεξάρτητη; Πώς εννοεί η κάθε πλευρά τον όρο πατρίδα; Είναι καταστατικός όρος της Νέας Δημοκρατίας να ενδιαφέρεται για την ευημερία του έθνους. Πώς το ορίζει κάθε μεριά; Ποιές θα είναι οι προτεραιότητές τους όταν αναλάβουν την ηγεσία του κόμματος;

Φτάσαμε σε ένα σημείο που οι βιομήχανοι είναι πολύ πιο ευεπίδεκτοι προτάσεων του ΠΑΣΟΚ και αρνητικοί προς τις πρωτοβουλίες της Κεντροδεξιάς. Πώς κύριοι και κυρία υποψήφιοι θα καταφέρετε να αναδείξετε αυτό που ανάμεσα στα άλλα πρεσβεύει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ότι η πλουτοπαραγωγική αξία του κεφαλαίου είναι η κινητήρια δύναμη του συστήματος της οικονομίας και πρέπει να ενισχύεται με θετικά μέτρα από το κράτος; Και πότε θα γνωστοποιήσετε τη στρατηγική σας για την επαναπροσέγγιση με τον κόσμο που μαζικά αποδοκίμασε τις πολιτικές σας στην πράξη;

Η αδυναμία έκφρασης πολιτικού λογου σε αυτή τη στιγμή καθιστά ανάπηρη και εγγενώς θνησιγενή την εκλογή του μελλοντικού αρχηγού. Οι συντηρητικοί της Βρετανίας, μετά από πολλά χρόνια, ετοιμάζονται για την εξουσία, αλλά με σαφη πρόγραμμα, με προτεραιότητες και στρατηγική. Στα καθ' ημάς, προφανώς ένα μήνα μετά την απώλεια της εξουσίας δεν υπάρχει λογική στην παρουσίαση κυβερνητικού προγράμματος, αλλά δεν γίνεται λόγος ούτε καν για προτάσεις.

Είναι λυπηρό τα επιχειρήματα κάθε πλευράς να φτάνουν πίσω στο 1993 ή να στοχεύουν συγγενικά πρόσωπα υποψηφίων. Κι αυτό συμβαίνει για δύο βασικούς λόγους: επειδή ποτέ δεν εξηγήθηκε το 1990 ποιά ήταν η κινητήρια δύναμη για την πολιτική σταδιοδρομία της Ντόρας και ποτέ δεν αναλύθηκε πριν την επανατοποθέτηση Σαμαρά στα κομματικά ψηφοδέλτια ποιά ήταν τα πραγματικά αίτια που τον οδήγησαν να συνδέσει τ' όνομά του με μία από τις πιο μελανές στιγμές του κοινοβουλευτικού μας συστήματος τα τελευταία 20 έτη. Χωρίς συζήτηση, με όχημα την πολιτική κληρονομιά τους και τη δύναμη τους στις τοπικές κοινωνίες, και οι δύο πορεύτηκαν έως τώρα χωρίς να εξηγήσουν τί το μοναδικό κομίζουν στα πολιτικά της χώρας μας.

Είναι λυπηρό, ένα μήνα μετά την παράδοση της εξουσίας, η αξιωματική αντιπολίτευση να παρακολουθεί βωβή τα τεκτενόμενα στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Η νέα κυβέρνηση, απαρτισμένη από τεχνοκράτες και ολίγον τι από πολιτικούς, με ράθυμους ρυθμούς πορεύεται στη λογική της μη σύγκρουσης, κυρίως με την ΕΕ. Ο νέος πρωθυπουργός κρατά το χαρτοφυλάκιο των εξωτερικών υποθέσεων της χώρας, απουσιάζει μονίμως από το εσωτερικό, και χωρίς να υπάρχει το κατάλληλο momentum καλλιεργεί κλίμα δυναμικής εξωτερικής πολιτικής που όμως δε φαίνεται από πουθενά ότι θα εκδηλωθεί/στηριχτεί με πράξεις και τομές. Σε αντίθεση με την κοινή λογική και τον κοινό τόπο στις πολιτικές ελίτ της χώρας μας, έχω την πεποίθηση ότι το Ελσίνκι υπήρξε η ιστορική ταφόπλακα του ελληνισμού και της ρωμιοσύνης. Είναι επικίνδυνο να έχουμε εμπιστευτεί για δεύτερη φορά την τύχη των εξωτερικών της Ελλάδας στον ίδιο άνθρωπο. Και η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη, αντεπιχείρημα, συρρικνώνεται και συρρικνώνει και τις ελπίδες των φίλων της. Ακέφαλο το κόμμα, ανύπαρκτη σκέψη. Μακάρι να είναι απλά θέμα χρόνου, να οφείλονται όλα στις εσωκομματικές διαδικασίες που καταναλώνουν την ενέργεια των υποψηφίων. Όμως η Νέα Δημοκρατία έχει καταστατικό αρχηγό, πληγωμένο αλλά ζωντανό. Δεν υπάρχουν πολιτικοί θάνατοι, μόνο παραίτηση από την πολιτική. Σωπαίνει ο Καραμανλής, και μαζί σωπαίνει κι όλη η παράταξη.

8 σχόλια:

  1. Κουμπάρε, συμφωνώ με αυτά που λες, τα θεωρώ σωστά.

    Μερικές παρατηρήσεις μου:

    --Φτάνουμε στις 100 ημέρες της νέας κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και ακόμα δεν έχουμε γ.γ. Αθλητισμού. Ελπίζω να έχει ανακοινωθεί μέχρι τον γάμο...

    --Δυστυχώς, νέος αρχηγός της Ν. Δημοκρατίας θα είναι αυτός που είχε δηλώσει ότι δεν πρόκειται να γυρίσει στο κόμμα ακόμα και την αρχηγία να του προσφέρανε...

    --Η ιστορία δεν ξεχνιέται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. άρα η ψήφος (όσως ψηφίσουν), στον Ψωμιάδη.

    ο κουμπάρος σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μέχρι στιγμής η Ντόρα έχει δεσμευτεί για μία σειρά μέτρων που φέρνουν τον πολίτη στο κέντρο των αποφάσεων. Τετραετής θητεία του αρχηγού, εκλογή από τη βάση των υποψηφίων αιρετών για την τοπική αυτοδιοίκηση και τη Βουλή, ανοιχτή διαβούλευση για θέματα κομματικής πολιτικής σε ζητήματα μείζονος ενδιαφέροντος.

    Αν δε γίνει πιο συγκεκριμένος ο Σαμαράς, θεωρώ ότι η Ντόρα θα έχει, ως πρέπει, τον πρώτο λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω η Ντόρα, και λόγω ονόματος, έχει ένα μεγάλο προτέρημα έναντι Σαμαρα: η απήχηση που θα έχει στο εξωτερικό, το όνομα που λέμε..
    Όμως, κουμπάρε, επαναλαμβάνω: Η ιστορία (του μητσοτακέικου) δεν ξεχνιέται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διάβασα με πολύ προσοχή την ανάρτηση του κειμένου περί της πραγματικής "ανάγκης για ενότητα" ιδιαίτερα δε μετά την προτροπή ενός αξιολογότατου φίλου (ΑΜ), του οποίου την γνώμη απείρως εκτιμώ.

    Αφού αποδώσω τα εύσημα στον συντάκτη του, οφείλω να σημειώσω πως, αν και ιδιαιτέρως καλογραμμένο, το περιεχόμενο του κειμένου δεν συνάδη απόλυτα με τον τίτλο του. Τι εννοώ?

    Αντιλαμβάνομαι την τάση του συγγραφέα να χρωματίσει λογίως και εντέχνως τον λόγο του ούτως ώστε να προσδώσει σαφώς τον υποκειμενισμό της στήριξης της μιας επιλογής. Τα διλήμματα που τίθενται δεν είναι, κατ'εμέ, πραγματικά, είναι χιλιοειπωμένα. Τα γεγονότα που αναφέρονται επίσης δεν αντικατοπτρίζουν το σύνολο της αλήθειας ή άλλως την αντικειμενικότητά που θα έπρεπε να την χαρακτηρίζει. Είναι και αυτά χρωματισμένα στο "βωμό πάντα της προστασίας της πραγματικής" - και ουχί ρητορικής - ανάγκης για ενότητα...

    Νομίζω ότι η ζωή και τα διλήμματα που μας θέτει είναι απλά. "Απλά" δεν σημαίνει απαραιτήτως ευχάριστα. Οσό δε για την πραγματική ανάγκη για ενότητα, θαρρώ ότι αυτή θωρακίζεται επαρκώς - όχι απολύτως - μόνο όταν ακούγεται αυτή η περίφημη "φωνή της βάσης"...Τι φωνή αυτή που κάποιοι προσπάθησαν και εν πολλοίς κατάφεραν να φιμώσουν. Γιατί άραγε??

    Η ενότητα για εμένα δεν είναι αυτοσκοπός. Όπως αυτοσκοπός δεν είναι και η κατάκτηση της εξουσίας. Η ενότητα ίσως πια είναι το συστατικό αυτό που δεν αφήνει αυτή την "παράταξη" να εξελιχθεί. Ίσως πλέον η διάσπαση να είναι το ευκτέον...

    Αναφέρεται ότι "ποτέ δεν αναλύθηκε πριν την επανατοποθέτηση Σαμαρά στα κομματικά ψηφοδέλτια ποιά ήταν τα πραγματικά αίτια που τον οδήγησαν να συνδέσει τ' όνομά του με μία από τις πιο μελανές στιγμές του κοινοβουλευτικού μας συστήματος τα τελευταία 20 έτη". Αναφανδόν υποστηρίζω ότι το ρηθέν χωρίο δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μια εξτρεμιστική διατύπωση προτίμησης/θέσης και σίγουρα δεν προστατεύει την πραγματική ανάγκη για ενότητα, παρά μόνον την ρητορική...

    Προσωπικώς θα ακολουθήσω το ένστικτό μου, δεν θα υπερασπιστώ την ενότητα με κάθε κόστος, ας φύγουν όσοι νομίζουν ότι εμείς τους χρωστάμε μια ονειρεμένη ζωή μέσα στην εξουσία και την δύναμη και ό,τι αυτά συνεπάγονται...Αλλά όπως, άκρως ορθώς, λέει και ο ΑΜ, όλοι αυτοί δεν είναι τίποτε άλλο πάρά "λαθρεπιβάτες της ζωής"..

    Σαν έτοιμος απο καιρό σαν θαρραλέος αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις...

    ΓΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αξιότιμε ΓΧ,

    Καταρχάς ευχαριστώ για το σχόλιό σας, είναι δε γραμμένο με τόνο προσωπικό που φανερώνει βιώματα, σκέψεις, κατάθεση κομματιού ψυχής.

    Επί του προκειμένου,γράφετε
    "Η ενότητα για εμένα δεν είναι αυτοσκοπός. Όπως αυτοσκοπός δεν είναι και η κατάκτηση της εξουσίας. Η ενότητα ίσως πια είναι το συστατικό αυτό που δεν αφήνει αυτή την "παράταξη" να εξελιχθεί. Ίσως πλέον η διάσπαση να είναι το ευκτέον..."

    Καταρχήν, τα πολιτικά κόμματα επιδιώκουν την εξουσία. Είναι ο μοναδικός λόγος ύπαρξής τους. Είναι μέρος του συνταγματικά αποδεκτού ορισμού τους. Αλλιώς, υπάρχουν και όμιλοι πολιτικού προβληματισμού, αστικές εταιρίες για την προώθηση του διαλόγου και της πολιτικής σκέψης, παρέες σε χώρους συνεστίασης που αναλύουν τα τεκταινόμενα και με βάση το ένστικτο οραματίζονται λύσεις.

    Μιλάτε για χρωματισμό, αλλά ένα κείμενο στο οποίο διατυπώνεται η απορία του τί πραγματικά καινό κομίζει η Μπακογιάννη στην πολιτική ζωή της χώρας μας, αν και δε δρέπει δάφνες αντικειμενικότητας, σίγουρα ωστόσο δικαιούται το τεκμήριο της αμεροληψίας.

    Η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός. Θα συμφωνήσω. Μόνος σκοπός είναι η παραγωγή πολιτικής. Ιδέες και λύσεις. Αλλά στο πλαίσιο κομμάτων. Ο Σαμαράς είχε την ευκαιρία να ηγηθεί μίας τέτοιας προσπάθειας. Απέτυχε να κινητοποιήσει το ακροατήριο του. Γιατί αυτό που φαίνεται να εκφράζει είναι μία επίπλαστη ιδεολογική καθαρότητα, ένα λόγο αποκλειστικό για άλλους χώρους που έλκονται από τη ρητορική του δεινότητα και ίσως από το αγαθό των προθέσεών του, νιώθουν όμως πως δεν θα μπορούν να εκφραστούν μέσα από τις δομές ενός κόμματος με τόσο ιδεολογικά ξεκάθαρο στίγμα. Η αμερικανικής προέλευση έννοια Intended ambiguity είναι ο μόνος τρόπος ταυτόχρονα να προάγεις τα συμφέροντά σου, αλλά και να είσαι ανοιχτός σε σκέψεις αλλότριες με τις δικές σου, που μπορούν όμως να προωθήσουν τα συμφέροντα του τόπου.

    Κοινώς, ένα κόμμα σαν τη Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να αποκλείει από τους κόλπους της νεοφιλελεύθερες φωνές (Μάνος, Ανδριανόπουλος), αριστερές ανησυχίες (Τατούλης), εθνικό λόγο (Καρατζαφέρης), ακαδημαϊκούς με φιλική τάση αλλά ανένταχτους (Γιανναράς), βιομήχανους κι επιχειρηματίες που θέλουν να βοηθήσουν αλλά εύκολα απογοητεύονται (Εμφιετζόγλου).

    Αυτό που προτείνω είναι ένα ενωμένο κόμμα, πολυσυλλεκτικό, με μοναδικό κριτήριο την τιμιότητα και το πατριωτικό αίσθημα (με την αυτονόητη έννοια της αγάπης προς την πατρίδα και την οικειοθελή και απαρασάλευτη δέσμευση τήρησης της υποχρέωσης πίστης προς τα συμφερόντά της), κόμμα δε του οποίου όλες οι στρατηγικές επιλογές προκυβερνητικά θα τίθενται σε ανοιχτό διάλογο, με προτάσεις και θέσεις. Να είναι δε σε θέση στο τέλος η βάση να αποφασίζει ποιά θα είναι η επιλογή της ηγεσίας σε αυτά τα ζητήματα (φορολογία, περιβάλλον, στρατηγικές προσέγγισεις με γειτόνους, θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή). Κι αν όλα ακούγονται ωραιοποιημένα, είναι επειδή ζούμε στην πλατωνική σπηλιά του εσπέριου κοινοβουλευτισμού, έχουμε δε τα όμματάμας σφραγισμένα στην πιθανότητα/προοπτική μίας πιο συμμετοχικής διαδικασίας στη λήψη αποφάσεων. Carte blanche δε χρειάζεται να ξαναδώσουμε ποτέ και σε κανέναν.

    Αυτό αγαπητέ ΓΧ με τρομάζει στο Σαμαρά. Η δυναμική της καθαρότητας του λόγου του που μπορεί παροδικά να συνεπάρει, αλλά αν δεν στηριχτεί με Ολοκληρωμένες προτάσεις, θα καταλήξει σε καχέκτυπο της ηγεσίας Καραμανλή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ Στέλιο,

    Σ'ευχαριστώ πολύ για την άμεση απόκρισή σου καθώς και για τις ενδιαφέρουσες απόψεις και σκέψεις σου. Με ιδιαίτερη ατολμία, δεδομένου του ότι αντιλαμβάνομαι ευκρινώς ότι έχω απεναντί μου έναν ιδιαιτέρως έξυπνο άνθρωπο, θα αποπειραθώ να "φωτίσω" μερικά από τα σημεία εκείνα που εκφεύγουν την κοινής λογικής και κατά συνέπεια της δικής μου αποδοχής.

    Τα πολιτικά κόμματα είναι αλήθεια πως σκοπό έχουν την εξουσία. Δεν διαφώνισε κανείς σ'αυτό. Δεν είναι αυτοσκοπός όμως αυτό. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση το να γίνει η κα Μπακογιάννη Πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Υπουργός, ο μπαμπάς τους Πρόεδρος της Δημοκρατίας κοκ μου φαντάζει αυτοσκοπός. Όταν λοιπόν δεν επιτελείται ο αυτοσκοπός οδηγούμεθα στην διάσπαση. Μακάρι...

    Το κείμενό σου είναι όντως χρωματισμένο. Αν το μόνο που έχεις να προσάψεις στην κα Μπακογιάννη είναι "η απορία του τί πραγματικά καινό κομίζει στην πολιτική ζωή της χώρας μας..." τότε όντως ή εθελοτυφλείς ή απλώς δεν βλέπεις.

    Όσο για τον κ Σαμαρα, επίσης υπάρχουν πολλά να του προσάψει κανείς, αρχής γενομένης ότι έπεσε και αυτός θύμα σε πολιτική πλεκτάνη που ακούει στο όνομα Μητσοτάκης. Τραγικό επίσης σφάλμα του ότι διατήρησε στην εξουσία ένα αδύναμο ΠΑΣΟΚ το 1995.

    Μιλάνε όλοι για τον "μεσαίο χώρο" στην Ν. Δημοκρατία. Ποιο μεσαίο χώρο λοιπόν? Έπρεπε να ακρωτηριάσουμε ένα κομμάτι μας (ΛΑΟΣ) για να κατακτήσουμε την εξουσία? Να αποκηρύξουμε κάθε έννοια πατρίδας και έθνους για να μην μας χαρακτηρίσουν φασίστες? Που ήταν όλα αυτά τα χρόνια η ηγετική παρουσία του κ Καραμανλή στα χρόνια του οποίου "επετεύχθη" η πρώτη διάσπαση της λαϊκής δεξιάς παράταξης (ΛΑΟΣ)?

    Σε αυτή τη χώρα κάναμε τον πλέον αποτυχημένο πολιτικό, τον κ Στεφανόπουλο, τον πιο δημοφιλή Πρόεδρο της Δημοκρατίας με επίπεδα δημοφιλίας που θυμίζουν άλλες - μη δημοκρατικές - περιόδους...Αυτός ο πολιτειακός άρχον σε τι κοινό απευθύνθηκε στις εκλογές? Στο ίδιο κοινό που του έδωσε το 80% δημοτικότητος.

    Αναφέρεις για τον κ. Σαμαρά ότι "η δυναμική της καθαρότητας του λόγου του που μπορεί παροδικά να συνεπάρει, αλλά αν δεν στηριχτεί με Ολοκληρωμένες προτάσεις, θα καταλήξει σε καχέκτυπο της ηγεσίας Καραμανλή"...Αντιλαμβάνομαι στα λόγια σου ότι εδώ κρύβεται μια κάποια ελπίδα μαζί με έναν φόβο απογοήτευσης..Υπάρχει μια ελπίδα που δεν υφίσταται πουθενά αλλού και δεν δύναται να προσωποποιηθεί σε άλλο υποψήφιο..., εκ των πραγμάτων δεν δύναται...Όταν η κουβέντα αγγίξει το σημείο της σύγκρισης, δεν υφίσταται δίλημμα.

    Εις την αδόκητον ακόμα περίπτωση που πρόκειται περί "βαρβάρου" ας τον αφήσουμε να έλθει...Ο άνθρωπος αυτός ίσως είναι μια κάποια λύσις...

    Με εκτίμηση,

    ΓΧ

    ΥΓ. Την αποφορά του λόγου μου σε πρώτο ενικό πρόσωπο ας την δικαιολογήσουμε αμφότεροι ως στοιχείο ειλικρινους και άμεσου διαλόγου, αν πάλι όχι, απολογούμαι εκ προοιμίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΤΕΛΙΟ ΧΡΟΝΙ ΑΠΟΛΛΑ..ΚΑΘΕ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ. ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΑΘΟ ΘΕΟ..
    ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ...
    ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΤΗ ΣΩΗ ΣΟΥ..

    ΜΕ ΑΔΕΛΦΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ

    ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
    ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΤΕΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή