Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Αλεβίτες

Σέκτα των σιιτών μουσουλμάνουν με θεολογία που συγκεράζει ορθόδοξα χριστιανικά δόγματα και λειτουργικές πρακτικές. Απαντώνται στη Συρία, τη Δυτική και Νότια Τουρκία και στο Λίβανο. Αντίτιθενται στο σουνιτικό φονταμενταλισμό Οθωμανών και Νεότουρκων, από τον οποίο καταπιέζονται.

Πειράζει να τους αποκαλέσω ύστερο-βυζαντινούς πληθυσμούς με ρωμαϊκή διάθεση; Καππαδόκες βίαια εξισλαμισθέντες, αλλά ουδέποτε πλήρως ενταγμένους στο οθωμανικό κατεστημένο;


Στα νοτιοανατολικά της αυτοκρατορίας άλλωστε άνθησαν οι εικονομαχικές αρχές. Άρα λαοί της βυζαντινής αυτοκρατορίας που φαίνεται να έχουν ανέκθεν ανεικονικές τάσεις προσέγγισης του θείου και σαγηνεύονται από την ανεικονικότητα του Ισλάμ. Προσχωρούν αλλά ως προσήλυτοι δ3εν απαρνιόνται πλήρως τις παλιές παραδόσεις τους.

Έχουμε κοινά. Μισούμε τη βία, πιστεύουμε στο Τριαδικό Θεό, συγχωρούμε τους εχθρούς μας.. Οι Νεο-έλληνες βέβαια χωρίς ιστορικές αναφορές γιατί να ενδιαφερθούν για αυτούς; Αλλά οι απόγονοι των Βυζαντινών, όσοι αισθάνονται τέτοιοι έχουν ιστορικές σχέσεις μαζί τους. Κόσμοι πνευματικά συγκοινωνούντες. Εδώ μιλάμε με Καθολικούς, με τους Αλαουίτες  δε θα μιλάμε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου