Εν αναμονή του Συμβουλίου Κορυφής

Δύσκολοι καιροί να λες ότι είσαι Έλληνας στο εξωτερικό. Οι κακοί, ανεύθυνοι χειρισμοί της κυβέρνησης έχουν ως τώρα οδηγήσει τη χώρα σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο. Η δαιμονοποίηση της αγοράς είναι η εύκολη λύση: απευθυνόμαστε στα κατώτερα ένστικτα αυτοσυντήρησης, ρεβανσισμού του ανίδεου λαού και στοχοποιούμε κράτη, τράπεζες, πρόσωπα. Όταν μόνοι μας ανακοινώσαμε ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού έχει εκτοξευτεί στο 12,9% to ΑΕΠ, τι περιμέναμε; να μας χειροκροτήσουν οι αγορές για τη δημιουργική λογιστική και να νιώσουν ανακούφιση από την αλλαγή της κυβέρνησης;

Σαφέστατα κι υπήρχε πρώτη ύλη για έναν τέτοιο εξευτελισμό, που απλόχερα την πρόσφερε η αδράνεια, το τέλμα στο οποίο είχε οδηγήσει τη χώρα η κυβέρνηση Καραμανλή. Όμως, έξι μήνες μετά, ακόμα να μπορέσει η νέα κυβέρνηση να οδηγήσει τη χώρα σε ένα ασφαλές λιμάνι. Πήρε μέτρα με το δεξί χέρι και με το αριστερό χαρίζει στις πιο επίμονες ομάδες προνόμια (Υπάλληλοι Βουλής, Υπάλληλοι Υπ. Εσωτερικών/Εξωτερικών κλπ). Το μήνυμα σαφές: πιέστε μας και θα υποχωρήσουμε. Ούτως ή άλλως τα μέτρα τα πήραμε υπό καθεστώς πανικού και δεν αντικατοπτρίζουν αυθεντικές μεταρρυθμιστικές προσπάθεις.

Η λύση βρισκόταν/βρίσκεται από καιρό στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εξωτερικά επιβεβλημένες αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς του δημοσίου τομέα, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, περικοπές στις κρατικές δαπάνες, κατάργηση κάθεείδους φορολογικής ασυλίας, άνοιγμα των κλιειστών επαγγελμάτων κ.α. είναι πιθανότερο να γίνουν δεκτές σε περιπτώσεις που ο λαός αντληφθεί ότι λαμβάνονται στο πλαίσιο της ύστατης προσπάθειας να αποφευχθεί η χρεωκοπία. Η ΕΕ δεν έχει τους μηχανισμούς να επιβάλλει αυστηρή επιτήρηση για την πιστή εφαρμογή του αναθεωρημένου πακέτου σταθερότητας κι ανάπτυξης. Απεδείχθη ήδη μία φορά με τα τραγικά σημερινά αποτελέσματα.

Οι Έλληνες μπορεί να είναι έθνος ανάδελφον, σίγουρα όμως η Ελλάδα είναι κράτος που έχει συνηθίσει να δέχεται βοήθεια από τα αδελφά κράτη της ΕΕ, σε σημείο που να επικαλείται με θρασύτητα το 'κεκτημένο' κατ' αυτήν δικαίωμα να απαιτεί κατά παράβαση των ΕυρωΣυνθηκών δανειοδότηση ή εγγυοδοσία από τα άλλα κράτη με καλύτερους όρους από αυτούς της αγοράς. Προφανώς ακόμα δεν έχουμε πείσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη από που αρύουμε τέτοιο δικαίωμα.