Για πρώτη φορά μετά από το 2000 οι κάλπες ανέδειξαν σαφή υπεροχή της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα. Μία (επι)στροφή του κόσμου στο κόμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και μία ξεκάθαρη, ηχηρή και μη αναστρέψιμη αποδοκιμασία στην ατελέσφορη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Πολιτική του συμβιβασμού, της ανοχής, των χαμένων ευκαιριών. Μία ήττα που αποφάσισε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να την επωμιστεί εξ ολοκλήρου μόνος του.
Από τη δεύτερη ανάρτησή μου σε αυτό το ιστολόγιο είχα επισημάνει ότι δεν είναι ωφέλιμο να θεωρείται ο Καραμανλής ως το μοναδικό δυνατό χαρτί της Κυβέρνησης, να του αποδίδονται αποκλειστικά εύσημα για τις θετικές επιλογές του και να μην τον ακουμπά η ευθύνη των λαθών. Ένα προφίλ άτρωτου αρχηγού που καλλιεργούσαν με τις αμετροέπειές τους υπουργοί (ιδέσθε Ευρυπίδη Στυλιανίδη), βουλευτές, ακόμα και απλοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας. Η κυρίαρχη πολιτική παρατήρηση που πρώτη έρχεται στο νου μου είναι ότι ο Πρωθυπουργός ανέβασε πολύ τους τόνους της προεκλογικής εκστρατείας, έδωσε σύνθημα νίκης, προσέγγισε την 'ύβριν' με τη κοινοβουλευτική συμπεριφορά του και πρέπει να χρεωθεί εξ ολοκλήρου την ήττα τς παράταξης.
Κοιτώντας τα δεδομένα των exit polls μπορεί κανείς να διαπιστώσει ένα λόγο 4:1 στις μετακινήσεις ψηφοφόρων από τη Ν.Δ. στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Δεδομένης της προεκλογικής συγκυρίας και των γεγονότων που συγκλόνισαν τη χώρα την τελευταία εβδομάδα, τα υψηλά ποσοστά αποχής και την ασυνήθιστα υψηλή μετακίνηση ψηφοφόρων της Ν.Δ. στο Λ.Α.Ο.Σ., δε φαίνεται να εξάγεται ως ασφαλές συμπέρασμα το ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα εξασφαλίσει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις επόμενες εθνικές εκλογές, ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε απόλυτους αριθμούς χάνει 500.000 ψηφοφόρους από τις εκλογές του 2007.
Και τώρα πλέον μένει η στιγμή της αλήθειας για την κυβέρνηση: μπορεί ο πρωθυπουργός να διατηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες ούτως ώστε να εξαντλήσει την τετραετία και ταυτόχρονα να πάρει τα αυστηρά μέτρα που πλέον επιβάλλει άνευ λοιπών παρατάσεων η Κοινότητα; Φαίνεται ότι ο Πρωθυπουργός πήρε επάνω του το στοίχημα αυτών των εκλογών για να εξασφαλίσει μία μικρή διαφορά κυρίως για να αποφύγει τους εσωτερικούς τριγμούς. Το αποτέλεσμα δεν τον δικαιώνει και καταδεικνύει με τον πλέον απερίφραστο τρόπο ότι πλέον δεν υπάρχουν φυσιογνωμίες με μαγικά χαρακτηριστικά που μπορούν να συγκινήσουν αυτόματα το εκλογικό σώμα. Η Ν.Δ. πόνταρε σε μία τέτοια μαγική φόρμουλα και το επιτελείο της Ρηγίλλης δε συνειδητοποίησε ότι η σχέση εμπιστοσύνης με τους ψηφοφόρους της είχε διαρραγεί προ πολλού. Από τότε που οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της προηγούμενης κυβέρνησης αποκαταστάθηκαν στα πόστα τους, τα Δικαστήρια αδυνατούσαν να εφαρμόσουν το νόμο εναντίον των δυνατών και να τιμωρήσουν τις πρακτικές καταλήστευσης των πολιτών και η ηθικοπλαστική ρητορεία του Πρωθυπουργού έμεινε απλά αποτυπωμένη σε χαρτιά ομιλιών.
Προφανώς και παραμένει, βέβαια, ένα ισχυρό πολιτικό χαρτί για την παράταξή της κεντροδεξίας. Αλλά το αν αποτελεί ισχυρή πολιτική φυσιογνωμία για τον τόπο, ικανή να αφήσει το στίγμα της στην μεταπολιτευτική ιστορία, αυτό μένει να απαντηθεί από τη στάση του από εδώ και πέρα. Απαιτούνται πολύ πιο επίπονες προσπάθειες εκ μέρους του για να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στο κόμμα του, απαιτούνται απαντήσεις σε κάθε πρόκληση που πλέον θα παρουσιάζεται και πολύ περισσότερες εξηγήσεις στον απλό λαό, από τις φτηνές δικαιολογίες που ακούγονται για την αναποτελεσματικότητα της κρατικής δράσης. Είναι προφανές ότι η ανικανότητα προβολής της μεταρρυθμιστικής ατζέντας και η προσκόλληση σε σκανδαλολογία-αερολογία με τα φλιναναφήματα του τύπου "το σκάνδαλο Siemens είναι σκάνδαλο ΠΑ.ΣΟ.Κ." (χωρίς την παρουσίαση χειροπιαστών στοιχείων, αλλά και με απροκάλπτη απραξία της κυβέρνησης προς την κατεύθυνση πλήρους διελεύκανσης της υπόθεσης) απομακρύνουν σταθερά από την εκλογική βάση της Ν.Δ. τους κεντρώους και τους φιλελεύθερους, πολίτες που παραδοσιακά διαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα.
Και μία δημοσκοπική παρατήρηση: Πραγματικά αποτελεί απόδειξη φερεγγυότητας η επαναλαμβανόμενη επιτυχία στις δημοσκοπήσεις του Σκάι και της Καθημερινής, όπως τις επιμελείται από το 2004 ο επικοινωνιολόγος (διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών) Γιάννης Μαυρής. Είχε αναδείξει από το Σεπτέμβριο την ανατροπή των πολιτικών δεδομένων στη χώρα μας και το βάρομετρο της Public Issue ήταν το μόνο που έφερε τη διαφορά μεταξύ Ν.Δ. κα ΠΑ.ΣΟ.Κ. σταθερά σε υψηλά επίπεδα το τελευταίο τρίμηνο.
