Εθνική μετάνοια

Η καπηλεία της ορθοδοξίας και του ελληνισμού από ομάδες μίσους οξύνει την τριχοτόμηση της ελληνικής κοινωνίας. Και ενισχύει τα στερεότυπα των αρνητών που μιλάνε για τη συνομωσία "παπάδων και σκίνχεντς"

Η πλειοψηφία, άλλοτε βωβή, άλλοτε αδρανής, άλλοτε συνεπαρμένη και διακατεχόμενη από άδικα ενοχικά σύνδρομα, κείται στο μέσο. Φιλελεύθεροι, μετριοπαθείς, αρνητές της βίας και του ολοκληρωτισμού.

Στο ένα άκρο στέκει το μίσος. Στο άλλο η μη συνδιαλεγόμενη αριστερά.  Το μέσον πρέπει να βγει μπροστά. Πρέπει να αντισταθεί. Ταλιμπανικά. Αλλιώς θα βρεθεί στο κενό που προετοιμάζουν τα δύο άκρα. Η σοβούσα κρίση δε πρέπει να εξελιχθεί σε αφορμή για μιά νέα εθνική καταστροφή. Υπάρχει ο δρόμος τη; υπομονής, της καρτερικότητας, της προσευχής και της εθνικής μετάνοιας. τέρμα πια στην ρεμούλα, τέρμα πια στα λαδώματα, μηδενική ανοχή στην παρανομία, καμία διευκόλυνση στην φοροδιαφυγή. Η αλλαγή θα έρθει από το άτομο. Δεν περιμένω κανένα εθνικό φωστήρα να ηγηθεί. Στην παρούσα φάση, η πολιτική δεν είναι μόνο μιά άσκηση της τέχνης του εφικτού. Είναι πλέον μεταφυσική εργασία και απαιτεί επίκληση της Δύναμης που ξεπερνά τα ανθρώπινα. Κύριε ελέησον. Αν ακόμα βλέπεις στο ελληνικό έθνος τη δύναμη να ξεπεράσει τα εφήμερα, Κύριε σώσε μας.